Ἡ Ἤπειρος τὸ 1913, παλεύει νὰ σταθῇ στὰ πόδια της.
Οἱ μάχες ποὺ πρὶν λίγο καιρὸ ἔληξαν νικηφόρα γιὰ τὴν ἑλληνικὴ πλευρά, ἔφεραν τὴν πολυπόθητο ἕνωση τῆς Ἠπείρου μὲ τὴν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα. Ἀλλὰ ὁ πόλεμος πάντα ἀφήνει βαθειὰ σημάδια στὸ λαό.
Αφίσα εποχής
«…Το όραμα της Μεγάλης Βουλγαρίας πήρε σάρκα και οστά το 1878, με την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, μετά την λήξη του ρωσσοτουρκικού Πολέμου. Με βάση την Συνθήκη αυτή, η Βουλγαρία πήρε όλη την Μακεδονία, πλην της Θεσσαλονίκης και της Χαλκιδικής, και τμήμα της Ανατολικής Θράκης. Ταυτόχρονα, δημιουργήθηκε στην Ρωσσία το κίνημα του Πανσλαυισμού, σύμφωνα με το οποίο η Ρωσσία έπρεπε να είναι η προστάτιδα χώρα όλων των σλαυοφώνων πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας…» Συνέχεια
Μία ἀκόμη καταγγελία ἀπὸ τὸν Γεώργιο Λεκάκη, ποὺ ὅπως πάντα καὶ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΕΙ καὶ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ τὰ ὅσα καταγγέλλει.
Καὶ φυσικὰ ΟΥΔΕ ΜΙΑ «ἀρχή» ἤ δημοσία ὑπηρεσία ἠσχολήθη μὲ τὸ ζήτημα. Ὅλα εἶχαν κι ἔχουν καλῶς…
Καί γιατί νά μήν ἔχουν;
Ἐδῶ ὁ πολὺς …«ἐθνάρχης» Βενιζέλος μᾶς ἔβαλε σὲ ἕναν πόλεμο γιὰ νὰ εὐαρεστήσῃ τὰ ἀφεντικά του… Συνέχεια
«19η Ἰουνίου.
Νὰ δέσωμεν τὰ πράγματά μας…Ὁ ἐπιλοχίας Σαγιᾶς καλεῖ τὸν λόχον καὶ ἀναγγέλει ὅτι ὁ πόλεμος ἐκηρίχθη…
ΖΗΤΩ μόνο ἀκούεται…Τὴν 7η πρωινὴ ἐκκινήσαμεν. Ἡ μάχη εἶχε γεννικευθῆ…
Ὁ πρῶτος λόχος διατάζεται ὅπως βαδίσει δεξιώτερα, δηλαδὴ ἐν μέσῳ τοῦ 1ου καὶ 3ου τάγματος.
Ἡ ἡμερησία διαταγὴ τῆς μεραρχίας ἔλεγεν ὅπως καθαρίσωμεν τὸ ἔδαφος καὶ να βαδίσωμεν πρὸς τὸ ὕψωμα 605. Συνέχεια
Καθ’ ὅλον τὸ 2012 οἱ Σουηδοὶ γιόρταζαν τὰ 100 ἔτη ἀπὸ τοὺς Ὀλυμπιακοὺς τοῦ 1912 στὴν Στοκχόλμη.
Ἐξέχουσα θέση εἶχε ὁ σημαιοφόρος τῆς ἑλληνικῆς ἀντιπροσωπείας Τσικλητήρας, ὁ ὁποῖος πῆρε ἕνα χρυσὸ μετάλλιο στὸ μῆκος (3,37 μέτρα ἄνευ φορᾶς)
Συνέχεια
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΛΥΤΡΩΤΙΣΜΟΣΚατὰ τοὺς νικηφόρους πολέμους τοῦ 1912-13 καὶ χάριν στὸν ὑπερδιπλασιαστὴ τῆς Ἑλλάδος Βασιλέα Κωνσταντίνο τὸν Στρατηλάτη(*) καὶ στὸ Ἐπιτελεῖον του, τὸ νεοσύστατο ἑλληνικὸ κρατίδιο ἐπεκτάθη πέραν τῆς γραμμῆς Ἀμβρακικοῦ-Παγασητικοῦ.
Ἀπελευθερώσαμε, προσαρτήσαμε(ναί, προσαρτήσαμε!) καὶ σταδιακὰ ἐποικίσαμε(**) τὴ Βόρειο Ἑλλάδα, ὄχι πλήρως ἀλλὰ μέχρις σημείου που μᾶς ἐπέτρεπε ἡ ἰσχὺς μας, ἡ διπλωματία, ἡ τύχη ἤ-ἄν θέλετε-ὁ Θεὸς τῆς Ἑλλάδος. Συνέχεια
