Δολοφονία βασιλέως Γεωργίου

18 Μαρτίου 1913.
Δολφονία τοῦ βασιλέως Γεωργίου Α΄, στὴν  Θεσσαλονίκη.

Στὸν τάφο τοῦ ἀνεγράφη: «Ἔπεσεν ὑπὲρ Πατρίδος. Γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου καὶ δόσω σοῖὶ τὸν στέφανον τῆς ζωῆς». Συνέχεια

Γιὰ νὰ μὴ πέσῃ στὰ χέρια τοῦ Βελουχιώτη

24 Σεπτεμβρίου 1944, στὸ Κάστρο τῆς Πύλου.
Αὐτοκτονία τοῦ ταγματάρχου Παναγιώτη Στούπα.
Τέλος τῶν Ταγμάτων Ἀσφαλείας (ΤΑ) στὴν Μεσσηνία!

Ὁ Ταγματάρχης Παναγιώτης Στούπας

*Ἐλιθάσθησαν, ἐπριονίσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον”
(Ἄπ. Παύλου πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολή)

Μετὰ τὴν ἧττα τοῦ Τάγματος Ἀσφαλείας στοὺς Γαργαλιάνους στὶς 22 Σεπτεμβρίου, γύρω στοὺς 250-300 ὀπλίτες διέφυγαν μέσῳ Σφακτηρίας στὴν Πύλο, στὸ Κάστρο της, ὅπου ἡνώθησαν μὲ τὸν ἐκεῖ λόχο τοῦ Τάγματος, δυνάμεως 250 περίπου ἀνδρῶν. Σὲ συσκέψεις μεταξὺ τῶν ἀξιωματικῶν τοῦ Ταγμάτων Ἀσφαλείας καὶ προσωπικοτήτων τῆς πόλεως, ἡ πλειοψηφία ἐτάχθη κατὰ τῆς συνεχίσεως τῆς μάχης μὲ τὸν ΕΛΑΣ. Τὴν ἑπομένη, 23ην Σεπτεμβρίου, Ἐπιτροπὴ κατοίκων τῆς Πύλου συνηντήθη στὸ χωριὸ Γλυφάδα μὲ καπετάνιους τοῦ ΕΛΑΣ καὶ ἠγέτες τοῦ ΕΑΜ Μεσσηνίας καὶ συνεφώνησαν ὅτι ἐὰν «τὸ Τάγμα Ἀσφαλείας δὲν προβάλῃ ἀντίσταση, παραδίδοντας τὰ ὅπλα του, δὲν θὰ γίνουν ἐκτελέσεις ταγματασφαλιτῶν ἢ ἀμάχων, οὔτε πλιάτσικο ἢ ἐμπρησμοὶ σπιτιῶν στὴν Πύλο». Συνέχεια

Θάβοντας τὶς ἀνθρωποσφαγὲς πίσω ἀπὸ τὸ «ἀριστερὸ ἠθικὸ πλεονέκτημα»!!! (η)

18-19 Σεπτεμβρίου 1944. Μαζικὴ σφαγῇ αἰχμαλώτων καὶ ἀμάχων ἀπὸ τὸν ΕΛΑΣ στὸν Ἀχλαδόκαμπο. Ὀλικὸ πλιάτσικο τῆς περιουσίας τους (χιλιάδες αἰγοπρόβατα καὶ 350 φορτωμένα ζῷα)!

Ἀχλαδόκαμπος

Ἡ μαζικὴ σφαγὴ περισσοτέρων ἀπὸ πενήντα (50) αἰχμαλώτων, ταγματασφαλιτὼν καὶ ἀμάχων, κατοίκων τοῦ μικροῦ χωριοῦ, μαζὺ μὲ τὸν θάνατο 10-12 ἀκόμη στὴν μάχη μὲ τὸν ΕΛΑΣ ποὺ προηγήθη (περισσότεροι ἀπὸ 2.000 ΕΛΑΣίτες ἐναντίον 120 ἐντοπίων «ταγματασφαλιτῶν»), καὶ τὸ ὁλικὸ πλιάτσικο τῆς περιουσίας τους ποὺ ἐφορτώθη σὲ 350 μουλάρια, ἔχει χαθῇ μέσα στὶς μεγαλύτερες ἀνθρωποθυσίες ἐκείνης τῆς περιόδου στὸν Μελιγαλά, τοὺς Γαργαλιάνους, τὴν Καλαμάτα, τὴν Πύλο καὶ μετὰ τοῦ Κιλκίς! Ἡ τραγῳδία τοῦ Ἀχλαδοκάμπου μοιάζει μὲ ἐκείνην στὸ Βαλτέτσι, ε’φ΄ ὄσον οἱ ἀφορμὲς ἦσαν ἴδιες καὶ τὰ ἀποτελέσματα τὸ ἴδιο τραγικά. Συνέχεια

Φρικιαστικὰ ἐγκλήματα ΕΛΑΣιτῶν, εἰδικὰ γιὰ …παιδιά!!!

…Προσοχή…
Ντοκουμέντο…!!!

Στὶς παρακάτω τρεῖς σπάνιες ἱστορικὲς φωτογραφίες ἀποκαλύπτεται γιὰ ἄλλην μία φορὰ ἡ βαρβαρότητα καὶ τὸ μένος τῶν ΕΛΑΣιτῶν, ὅταν μετὰ τὴν πτώση τοῦ Μελιγαλᾶ καὶ κατόπιν ἐντολῆς τοῦ Βελουχιώτου, ὡς ἐπὶ κεφαλῆς τῶν ἐνόπλων, καθὼς καὶ τοῦ Μπελογιάννου, ὡς πολιτικοῦ καθοδηγητοῦ, τὴν 17η Σεπτεμβρίου 1944, ὅταν ὁδήγησαν σιδηροδεσμίους 18 εὐυπολήπτους πολῖτες καὶ ἀξιωματικοὺς τῆς Καλαμάτας, οἱ ὁποῖοι εἶχαν καταφύγη προσωρινὰ στὸν Μελιγαλά, γιὰ προστασία, ἀμυνόμενοι, μετὰ τὴν ἐπίθεση ποὺ ἐδέχθη ἀπὸ τὸν ΕΛΑΣ ἡ πόλις τῆς Καλαμάτας.

Συνέχεια

Ὑπῆρξαν πολλὲς «Ἑλένες»…

Παιδομάζωμα (Ι). Μία ἅλλη «Ἑλένη»!

Ἡ ἱστορία τῆς Σουλτάνας Πετρίδου, ἀπὸ τὸ Πολυάνεμο Καστοριᾶς.

Ἑλένη Γκατζογιάννη δὲν ἦταν ἡ μόνη μάννα ποὺ ἐδολοφονήθη ἀπὸ τοὺς κομμουνιστές, γιὰ τὴν ἄρνησή της νὰ παραδώσῃ τὰ παιδιά της στὸ Παιδομάζωμα!
Συνέχεια

Λησμονοῦμε τὸν ῥόλο τοῦ ΔΣΕ κινδυνεύοντας νὰ ξαναζήσουμε ἀνθρωποσφαγές!!!

10 Φεβρουαρίου 1947.
Ὁμαδικὴ ἐκτέλεσις ἀμάχων στὴν Κωνσταντία Πέλλης ἀπὸ τοὺς ἀντάρτες τοῦ λεγομένου ΔΣΕ!

Ἔνας ἀπὸ τὰ θύματα φαίνεται ὅτι ἦταν καὶ ὁ πρόγονος τῆς εὐρωβουλευτοῦ Εὕας Καϊλῆ, ποὺ ἀνέφερε πρόσφατα σὲ ἀντίδραση τῆς ἀπίστευτης δηλώσεως τοῦ ὑπουργοῦ Δικαιοσύνης ὅτι οἱ κομμουνιστὲς δὲν ἔκαναν ἐγκλήματα.

Τὸ συγκεκριμένο χωριὸ εἶναι στὸν νομὸ Πέλλης καὶ πολὺ κοντὰ στὰ Ἑλληνο-Γιουγκοσλαυϊκὰ σύνορα, καὶ τὸ 1947 κατοικεῖτο ἀποκλειστικὰ ἀπὸ Ποντίους πρόσφυγες. Στὶς 7 Φεβρουαρίου 1947 μία σχετικὰ μικρὴ ὁμάδα ἀνταρτῶν ἐπεχείρησε νὰ εἰσέλθῃ στὸ χωριὸ γιὰ πλιάτσικο τροφῶν καὶ στρατολογία, ἀλλὰ οἱ πολιτοφύλακες (Μ.Α.Υ.) τοῦ χωριοῦ τοὺς ἀπέκρουσαν καὶ τοὺς ἐξεδίωξαν.

Στὶς 10 Φεβρουαρίου, δύο μεγάλα συγκροτήματα ἀνταρτῶν ἀπὸ τὰ βουνὰ Πάϊκο καὶ Καϊμακτσαλὰν ἐπετέθησαν στὴν Κωνσταντία γιὰ νὰ τιμωρήσουν τοὺς κατοίκους. Εὔκολα κατέβαλαν τοὺς 80-100 πολιτοφύλακες καὶ εἰσῆλθαν στὸ χωρίο. Ἐπηκολούθησε ἄγριο πλιάτσικο, φωτιὰ σὲ 57 σπίτια, βασανιστήρια, κάποιοι βιασμοὶ καὶ σφαγὴ ἑνὸς ἀριθμοῦ κατοίκων τοῦ χωριοῦ. Συνέχεια