Ὅταν πῆγε στὴν Ἀλεξάνδρεια ὁ Βασιλεὺς Κλεομένης, τῆς Σπάρτης, ἀντελήφθῃ μὲ τρόμο ὅτι οἱ ἄνθρωποι δὲν κατενόουν τὸ τὶ ἔλεγε, ὅταν μιλοῦσε διὰ ἐλευθερίες καὶ πολιτεύματα. Ἦσαν ἀνιμάλια σωστά.
Τέτοιοι εἶναι οἱ νέοι ἄνθρωποι στὴν Εὐρώπη καὶ στὴν Ἑλλάδα.
Συνέχεια
Λύκοι, σκύλοι, ποντικοὶ καὶ πάπιες! Ἀκριβῶς ὅπως στὴν Φύσιν!!!
Σήμερα θὰ κάνω μίαν μεγάλη ἀναδρομή.
Θὰ γυρίσω ἀρκετὰ χρόνια πίσω, τότε ποὺ τὰ παιδιὰ τῆς φίλης μου τῆς Βασιλικῆς ἦσαν μικρὰ κι ἔβλεπαν συχνὰ ταινίες παιδικὲς στὴν τηλεόρασιν. Τότε ποὺ ἐπασκίζαμε νὰ εὕρουμε λίγον χρόνο, μέσα ἀπὸ τὶς πολλὲς ὑποχρεώσεις μας, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ συζητήσουμε. Ἐκεῖνες λοιπὸν τὶς φορὲς ἄναβε καὶ ἡ τηλεόρασις!!!
Ἐγκληματικόν;
Σαφῶς! Ἀλλὰ τόσα ἐξέραμε καὶ τόσα ἐκάμαμε! Συνέχεια
Πολλοὶ φίλοι, ποὺ ἔχουν παιδιά, τὰ ὁποῖα ἀρχίζουν νὰ πηγαίνουν στὸ Γυμνάσιο, μὲ ἐρωτοῦν: Τί πρέπει νά κάνουν γιά νά τά βοηθήσουν;
Καλὰ τὰ λέει ὁ Ζουράρης. Πάρα πολὺ καλά.
Ἀλλὰ ἐὰν κάτσουμε τελικῶς νὰ καταπιανόμεθα μὲ τὸν κάθε φρόκαλο, θὰ καταντήσουμε φρόκαλα… Ἤ τσόκαρα.. Ἤ τέλος πάντων κάτι ποὺ δὲν θὰ μᾶς ἀρέσῃ…
Διότι, ὅποιος καταπιάνεται μὲ τὰ πίτουρα, τελικῶς τὸν τρῶν οἱ κόττες….
Η αλλαγή της θέσης του τόνου στην ελληνική γλώσσα, και η δημιουργία θετικής ή αρνητικής έννοιας.
Tου Αντωνίου Α. Αντωνάκου, Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου, Ιστορικού – Συγγραφέως
Η ελληνική γλώσσα λειτουργούσε ανέκαθεν με αυστηρούς κανόνες. Όταν όμως επεβλήθη αυτή η διαστρεβλωμένη εκτρωματική «δημοτικιά», η οποία ειρήσθω εν παρόδω ουδεμία…
σχέση έχει με την αληθινή γλώσσα του λαού, την πραγματική δημοτική, με τις αρχαιοελληνικές ρίζες, την γ΄ κλίση της, την ορθογραφία της, τις προθέσεις της κ.λπ., αυτό άλλαξε. Καταργήθηκαν γραμματικά μέρη αλλά και τμήματα των μερών τού λόγου, καταστρατηγήθηκαν και άλλαξαν γραμματικοί κανόνες, διαστρεβλώθηκαν ορισμοί και στοιχεία! Και μαζί με όλα αυτά, επεβλήθη και ο τονισμός τής προπαραλήγουσας. Έτσι, αφού βρήκαμε αλάτι, ας ρίξουμε και στα λάχανα, όπως λέει κι ο λαός μας.
Ἑλληνικὴ γλῶσσα: «νικήτρα τοῦ θανάτου»
ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Διαβάστε καὶ ρουφῆξτε τὸ κατωτέρω ἄρθρο τοῦ Δημ. Νατσιοῦ. Καὶ σκιρτῆστε ποὺ ἀκόμα ὑπάρχουν ψυχωμένοι ἄνθρωποι στὴν Ἑλλάδα, λεβέντες καὶ ὄμορφοι στὴν ψυχή καὶ γενναῖοι στὸ φρόνημα. Καὶ ἀνυποχώρητοι στὶς ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ.
