Γιά ὅτι κακό συμβαίνει σ΄αὐτόν ἐδῶ τόν τόπο ἐμεῖς φταῖμε. Ἐμεῖς στέλνουμε στό Ἑλληνικό κοινοβούλιο τούς ξενόδουλους που μᾶς κυβερνοῦν καί ζητωκραυγάζουμε κάθε τέσσερα (;) χρόνια γιά τήν ἐπιλογή μας. Μή μοῦ πεῖτε ὅτι ἐξαπατούμεθα. Ἀστεῖα πράγματα. Μόνο ἕνας ἠλίθιος ἐξαπατᾶται κάθε τρεῖς καί λίγο. Ἄς σταθοῦμε μπροστά στόν καθρέπτη κάθε βράδυ πρό τοῦ ὕπνου καί ἄς φασκελώνουμε τόν ἑαυτόν μας γιά τίς πολιτικές – καί ὄχι μόνο – ἐπιλογές πού πράττουμε τά τελευταῖα 40 χρόνια. Ἡ παραδοχή τῶν ἁμαρτημάτων μας καί ἡ ἀληθής μετάνοια σώζει. (αὐτή τήν πρότασι μοῦ τήν ὑπέδειξε ἕνας φίλος τοῦ ἰστολογίου καί συμφωνῶ, ἀπολύτως!).
Ὅμως δέν κάνουμε λανθασμένες ἐπιλογές μόνον στόν τομέα τῆς πολιτικῆς ἀλλά καί τῆς οἰκονομίας. Ἔχει γεμίσει ὁ κόσμος μαύρους καί μελαψούς πού πωλοῦν προϊόντα εὐτελοῦς ποιότητος (καί τιμῆς). Ἐμεῖς σάν ἠλίθιοι τά ἀγοράζουμε καί «βγάζουμε μόνοι τά μάτια μας». Ἀντί νά πᾶμε νά ψωνίσουμε ἀπό τά μαγαζιά τῶν Ἑλλήνων στόν πεζόδρομο δίνουμε τά ὡραῖα μας εὐρώ στούς ξένους, οἱ ὁποῖοι, ἐπειδή εἶναι πιό ἔξυπνοι ἀπό μᾶς, τά στέλνουν στό Πακιστάν καί στό κάθε …στάν ἀπό ὅπου κρατᾶ ἡ σκούφια τους. Ἄλλη μιά χαίνουσα πληγή τῆς Ἑλληνικῆς οἰκονομίας τήν ὁποίαν ἀνοίξαμε ἐμεῖς….καλούμεθα ἤδη νά τήν πληρώσουμε καί ἕπεται συνέχεια…. Συνέχεια