Ἔχουμε, δυστυχῶς, ἀντιληφθεῖ τὰ πάντα λάθος, διότι μᾶς τὰ ἐδίδαξαν λάθος.
Μόνον ἡ ἀντίληψις γιὰ τὴν κοινωνία μας φιλτράρεται μέσα ἀπὸ τὶς πεποιθήσεις μας κι ὄχι μέσα ἀπὸ τὴν πραγματικότητα. Βλέπουμε, γιὰ παράδειγμα, αὐτὸ ποὺ θὰ θέλαμε κι ὄχι αὐτὸ ποὺ συμβαίνει…
Ὅλα τὰ δάκτυλά μας δὲν εἶναι ἴσα…
Ὅλα τὰ πρόσωπα δὲν εἶναι ἴδια.
Ὅλα τὰ σώματα δὲν εἶναι ἴδια… Συνέχεια
Νά μάθουμε;
Λάθος… Νὰ πάθουμε…
Διότι ἐὰν μάθῃ ὁ Μπενοβούβαλος τὰ νέα θὰ σπεύσῃ νὰ θέσῃ …ἐκτὸς νόμου καὶ τὸ ἰσπανικὸ κοινοβούλιο.
Βλέπετε, στὴν Εὐρώπη ἀντιλαμβάνονται πὼς τὰ ὅποια μέτρα λαμβάνονται, ἀφοροῦν στοὺς πάντες. Δὲν ἔχουμε ἀπὸ ἐδῶ τὶς οὐρὲς κι ἀπὸ ἐκεῖ τοὺς καρεκλοκενταύρους. Αὐτό, μὲ τοὺς καρεκλοκενταύρους, συμβαίνει μόνον σὲ τόπους ποὺ κάποιοι ἔχουν σηκώσει πολὺ ψηλὰ τὸν …πισινό τους…
Μὰ οἱ σηκωμένοι πισινοὶ ἤ ἀπὸ τὸν ἄνεμο ἐξαφανίζονται ἤ ἀπὸ τὸ νερό… Συνέχεια
Μοῦ ἔλεγε λοιπὸν μία φίλη, πρὸ μερικῶν ἡμερῶν γιὰ τὸ «μέσα μας» καὶ γιὰ τὸ πόσο πρέπει νὰ τὸ σεβόμεθα καὶ νὰ τὸ ἀκολουθοῦμε.
Σωστὴ ἡ φίλη… Μόνον ποὺ κάπου κάτι δὲν εἶχε καταλάβει σωστά…
Ἔλεγε λοιπὸν πὼς ἐὰν ἐγὼ μαγειρεύω ἐξαιρετικά, διότι μοῦ βγαίνει ὡς κάτι πολὺ φυσικὸ αὐτό, τότε δὲν χρειάζονται τὰ χειροκροτήματα καὶ οἱ ἐπιβραβεύσεις. Οὔτε χρειάζονται τὰ εὔσημα.
Ἔχει καλῶς… Ἄλλως τὲ τὸ νὰ μαγειρεύσῃ κάποιος ὡραῖα εἶναι μία ὑπόθεσις ποὺ χρειάζεται διαρκῶς ἐνασχόλησι μὲ τὴν κουζίνα κι ὄχι κάποιο στρίμωγμα μελέτης ἰδιαίτερο.
Δὲν γνωρίζω καὶ πάρα πολλοὺς μάγειρες ποὺ ἐχρειάσθησαν νὰ μάθουν χημεία ἤ φυσικὴ ἤ μαθηματικὰ γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ ἐκφράσουν τὴν φυσική τους τάσι. Κατσαρόλες καὶ ταψιὰ μελετοῦσαν.
Ὄχι, δὲν ὑποτιμῶ τὸ ἔργο τους. Ἰδίως τὸ ἔργο κάποιου ποὺ ξεχωρίζει ἀπὸ τὸν μέσον ὅρο. Ἀλλά πῶς νά τό κάνουμε; Ἄλλη δέσμευσι, ἐνασχόλησι καὶ ἀφοσίωσι ἀπαιτεῖ μία κατσαρόλα κι ἄλλην δέσμευσι, ἐνασχόλησι κι ἀφοσίωσι ἀπαιτεῖ ἡ …ἀστροφυσική.
Πρὸ μερικῶν ἐτῶν διάβασα τὸ παρακάτω ἄρθρον στὸν Δαυλό. (Μπρρρ… Μὴ τρομάζετε… Δὲν ἔφερα μαζὺ μὲ τὸ ἄρθρον τὶς μάγισσες, τοὺς βεελζεβούληδες καὶ τοὺς σατανᾶδες… Μόνον λίγες σκέψεις πρὸς προβηματισμόν… Γιὰ ὅσους….)
Τότε μὲ ἀπησχόλησε ἰδιαιτέρως καὶ θὰ ἔλεγα πὼς μᾶλλον ἐπέδρασε ἐπάνω μου τόσο καταλυτικά, ποὺ κατέληξα νὰ ἀλλάξω πολλὲς «γραμμὲς πλεύσεως».
Ἡ λέξις ἰσότης, κάτι ἀνύπαρκτον στὴν φύσιν, (μόνον στὰ διανύσματα μποροῦμε νὰ μιλήσουμε γιὰ ἰσότητες, δῆλα δὴ κάτι ἐν τελῶς ὑποθετικόν!) εἶναι μία στρεβλὴ ἄποψις τῆς ἀνάγκης μας γιὰ δίκαιον καὶ ἀξιοκρατία.
Δῆλα δή, πασκίζοντας νὰ ἐξισώσουμε τὰ πάντα, καταλήγουμε νὰ ἀδιαφοροῦμε γιὰ τὰ ἰδιαίτερα ταλέντα κάποιου, γιὰ τὶς ἰδιαέτερες ἱκανότητες καθῶς καὶ γιὰ τὴν διαφορετικότητάν του.
Ἔτσι, ἕνα παιδὶ εὐφυές, ὀφείλει νὰ μειώσῃ τὶς ταχύτητες τῆς σκέψεώς του, πρὸ κειμένου τὸ λιγότερον εὐφυές, ἤ ἀκόμη καὶ τὸ ἠλίθιον, νὰ ἐξομοιωθῇ μαζύ του! Συνέχεια
Ἐδῶ;
Ἐδῶ πασχίζουν νὰ ἀποκτηνωθοῦν ὅσο περισσότερο μποροῦν!
Γιὰ διαβάσετε τί μᾶς φέρνει ὁ φίλος Ἄγγελος: Συνέχεια
Τελευταῖα ἔχουμε γίνει στόχος μίας ἐπικινδύνου δημαγωγικῆς ἀπάτης, ποὺ σερβίρεται μάλιστα στοὺς ἀδαεῖς μὲ τὸ ἀνιστόρητο δόλωμα ὅτι τάχα τὸ ἀρχαῖο ἀθηναϊκὸ ἐκλογικὸ σύστημα ἦταν …ἀμεσοδημοκρατικό. Λοιπὸν δὲν ἦταν.
Ὑπῆρχαν συγκεκριμένοι νόμοι, ὑπῆρχε ἄρχων βασιλεύς (ποὺ δὲν ἐκλέγετο ἀπὸ τὸν λαό, ἀλλὰ ἔπρεπε νὰ πληροῖ συγκεκριμένες προϋποθέσεις), ὑπῆρχε Ἄρειος Πάγος, ὑπῆρχε ὀργάνωσις ὄχι μόνον σὲ δήμους ἀλλὰ καὶ σὲ φυλές καὶ σὲ φρατρίες καὶ πολλὰ ἄλλα Συνέχεια
