Ὅλα δικά μας τὰ βήματα… Ὅλος δικός μας ὁ ἀνήφορος… Ὅλη δική μας ἡ διαδρομή. Ὅλες οἱ μάχες μόνον γιὰ ἐμᾶς. Ὅλοι οἱ ἀγῶνες δικοί μας. Ὅλα, μὰ ὅλα… Ἧττες μά, κυρίως οἱ πολυπόθητες Νίκες…

Ὅσο «ξεροσταλιάζουμε» σὲ «ξένες αὐλὲς» ἐλπίζοντες καὶ ἐκλιπαρῶντες γιὰ ἐλεημοσύνη καὶ βοήθεια καὶ κάθε λογῆς «στηρίξεις», τόσο θὰ τρῶμε «κλωτσιὲς» καὶ «φτυσίματα» καὶ «τρικλοποδιές».
Διότι μόνον αὐτὰ θὰ μᾶς ἀξίζουν…

Γιατί; Μά, διότι, ἐμεῖς πρέπει νὰ μάθουμε τὸν τρόπο ἐξόδου μας ἀπὸ τὰ τέλματα, ἐφ΄ ὅσον ἐμεῖς εἴμαστε κι ἐκεῖνοι ποὺ ἐπέλεξαν τὶς «ἐκπτώσεις» ἀπὸ τὶς μάχες καὶ τὶς συγκρούσεις. Ἐμεῖς ἀρνηθήκαμε πρῶτοι τὸ δικαίωμα καὶ τὸ Χρέος μὰ καὶ τὴν Εὐθύνη. Ἐμεῖς ἀναζητοῦμε δυνάστες κι ἐμεῖς μόνοι μας, μὲ ὁποιοδήποτε κόστος, πρέπει νὰ τοὺς ἀρνηθοῦμε. Γιὰ νὰ ἀρνηθῇς ὅμως τὸν κάθε λογῆς δυνάστη, πρέπει νὰ εἶσαι καὶ ἀποφασισμένος γιὰ ὅλα.
Ἐμεῖς εἴμαστε;

Ὅποιος ἀνακουφίζεται μὲ τὴν ἡσυχία του, καταντᾶ νὰ ἀπολαμβάνῃ τὴν ἀδράνειά του. Ὅποιος μεταβιβάζει σὲ τρίτους τὴν Εὐθύνη τῆς δικῆς του ἐπιβιώσεως, ἂς περιμένη καὶ τὶς συνεπακόλουθες ποδοπατήσεις καὶ τοὺς πηγάζοντες εὐτελισμούς του.
Ὅποιος ὅμως, ἀκόμη  καὶ μόνος του, ἐπιλέγει νὰ σταθῇ στὰ δικά του πόδια, ὅσο κι ἐὰν φαντάζῃ …«γελοῖος» στὰ μάτια τῶν πολλῶν, ἕνα εἶναι βέβαιον: θὰ ἐπιτύχη πολλὰ περισσότερα ἀπὸ ὅσα, ὅλοι οἱ ἄλλοι μαζύ, θὰ καταφέρουν.

Φιλονόη

εἰκόνα