Μίαν ἄρσιν ἀσυλίας παρακαλῶ!!!

Τί δέν πρόκειται νά μείνη;
Ποῦ εἶναι ἡ Εἰσαγγελία;
Πῶς τό εἴπαμε; Συνέχεια

Ἀγγελόπουλοι: οἰκογένεια παντὸς καιροῦ!

Θὰ θέσω μόνον ἕνα ἐρώτημα, ἀναφορικῶς μὲ τὸ παρακάτω κείμενον:

Ἡ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ  ἐδημιουργήθη σὲ μίαν περιοχὴ τῆς Ἑλλάδος, τὴν Ἐλευσίνα, ὅπου οὐσιαστικῶς ἐτελοῦντο πάσῃς φύσεως ἱερουργίες-μυστήρια στὴν ἀπωτάτη ἀρχαιότητα.  Αὐτὸ ἴσως σὲ κάποιους νὰ εἶναι γνωστό. Τὸ λιγότερον γνωστόν εἶναι ὅμως ἡ ἴδια ἡ περιοχή. Ἡ «ἱκανότης» αὐτοκαθάρσεώς της καὶ τὸ εἶδος τῶν τελετῶν ποὺ συνέβαιναν ἐκεῖ, διότι «κάτι» ἔλεγε. Κάτι  «ἔδιδε» στὸν συμμετέχοντα. 

Γιά ποιόν λόγο λοιπόν ἐπροτιμήθῃ ἡ Ἐλευσίνα; Μία περιοχὴ πανέμορφη, ἐν τελῶς παρθένος ἀπὸ κάθε παρέμβασι καὶ ὑψηλῶν «μυστηριωδῶν» ἐνεργειακῶν πεδίων; Τί προσπάθησαν νά ἀλλοιώσουν ὅλοι αὐτοί, καὶ οἱ Ἀγγελόπουλοι ἐπίσης, στό τοπίον τοῦ Θριασίου πεδίου; Καί τί κατάφεραν; Τελικῶς,  ἡ ἄγνοια ἢ ἡ Συνέχεια

«… Ποιός σᾶς ἔδωσε τό δικαίωμα νά ξεπουλήσετε τήν χώρα μου;»

«Προδότες, προδότες, ποιός σᾶς ἔδωσε τό δικαίωμα νά ξεπουλήσετε τήν χώρα μου;»

Κατάφερα, μετὰ ἀπὸ μεγάλο ἔλεγχο, νὰ μπῶ στὴν Ἀκαδημία ἐχθὲς τὸ βράδυ.

Πολὺ μεγάλο ἔλεγχο. Μόνον ποὺ δὲν μᾶς ξεβράκωσαν ἐκεῖ στὴν εἴσοδο. 
Εἶχαν στήσῃ καὶ τὰ διάφορα παραπετάσματα γιὰ νὰ κρύβουν τὶς πομπές τους καὶ νὰ μὴν εἶναι ὀρατὲς ἀπὸ τὸν πολὺ κόσμο.
Στὴν αἴθουσα γινόταν τὸ ἀδιαχώρητο. Πολὺς κόσμος. 
Παπποῦδες, γιαγιάδες, κουστουμᾶτοι… Ἑορτὴ τῆς γλῶσσης ἦταν αὐτή…
Μόνον ποὺ ἀρκετοὶ ἐκ τῶν παρευρισκομένων ἦσαν ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἐδολοφόνησαν τὴν γλῶσσα.
Συνέχεια

Ὄχι, ὄχι, ὁ Φράγκος δὲν θέλει νὰ φτιάξῃ κόμμα.

Δὲν εἶναι κορόιδο! Τὰ κόμματα τὰ φτιάχνουν αὐτοὶ ποὺ δὲν ἔχουν κάτι καλλίτερο νὰ κάνουν. Ὁ Φράγκος ἔχει. Καὶ θὰ μᾶς τὸ ἀποδείξῃ συντόμως…
Βέβαια, αὐτὰ ποὺ θὰ σᾶς καταθέσω σήμερα εἶναι σκέψεις τοῦ φίλου μου τοῦ Χρήστου, οἱ ὁποῖες μᾶλλον μὲ βρίσκουν σύμφωνη, μετὰ ἀπὸ τὴν παρατήρησι τῶν τελευταίων γεγονότων.

Ἄς ξεκινήσουμε λοιπόν.
Ὁ Φράγκος δὲν ἔχει καμμίαν ὄρεξι νὰ φτιάξῃ κόμμα, διότι δὲν τὸ χρειάζεται!
Συνέχεια

Ἄλλην φορὰ Ἠλία μου σὲ παρακαλῶ νὰ βγάζῃς τὸ δακτυλίδι!


Κύτταξε, κάνει σημάδι….

Συνέχεια

Καὶ κλάάάάάάμα ἡ κυρία βρὲ παιδάκι μου….

Κλάμα καὶ μαῦρο δάκρυ ἡ Λιάνα…
Ἄχ βρὲ Λιάνα… Ἐσὺ ἤσουν ἀνδράκι…. Καὶ τὶ ἀνδράκι!
Βαρὺ κι ἀσήκωτο βρὲ Λιάνα μας….
Τί ἔπαθες τώρα;
Φοβήθηκες δύο γάντια τοῦ ΜΠΟΞ;
Συνέχεια