Ὀρθογραφία Ῥημάτων.

Ἀπαγορεύεται ἡ ἀναδημοσίευσις τῶν κειμένων τοῦ κυρίου Μιχαὴλ Ἀλεξανδρῆ δίχως ἀναφορὰ τῆς πηγῆς, τοῦ ὀνόματός του καὶ τοῦ ἐπαγγέλματός του ὡς ἔχει!!!
Παρακαλῶ πολὺ σεβασθῆτε το…
Εὐχαριστῶ.

ΦιλονόηὈρθογραφία. 1

Ο Ρ Θ Ο Γ Ρ Α Φ Ι Α   Ρ Η Μ Α Τ Ω Ν:

1. Ὅσα λήγουν εἰς -αίνω γράφονται μὲ αι (βαίνω, ὑφαίνω): Ἐξαιροῦνται τά: μένω, σθένω, στένω, πένω/πένομαι, δένω, πλένω.

2. Ὅσα λήγουν εἰς -αίρω γράφονται μὲ αι (χαίρω, ἐπαίρομαι): Ἐξαιροῦνται τά: δέρω, θέρω, φέρω, τὸ δημῶδες ξέρω.

3. Ὅσα λήγουν εἰς -αίω γράφονται μὲ αι (κλαίω, παλαίω): Ἐξαιροῦνται τά: ζέω, ξέω, πλέω, πνέω, ῥέω, φρέω, χέω. Συνέχεια

Ὀρθογραφία Τριτοκλίτων Συμφωνολήκτων Οὐσιαστικῶν.

Ἀπαγορεύεται ἡ ἀναδημοσίευσις τῶν κειμένων τοῦ κυρίου Μιχαὴλ Ἀλεξανδρῆ δίχως ἀναφορὰ τῆς πηγῆς, τοῦ ὀνόματός του καὶ τοῦ ἐπαγγέλματός του ὡς ἔχει!!!
Παρακαλῶ πολὺ σεβασθῆτε το…
Εὐχαριστῶ.

ΦιλονόηὈρθογραφία. 1

 

ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ ΤΡΙΤΟΚΛΙΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΟΛΗΚΤΩΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΩΝ:

1. Ἐνρινόληκτα εἰς -ων> ωνος (παντοῦ μὲ ω):

α. Τὰ βαρύτονα ἐθνικά (Λάκων).
β. Τὰ ὀνόματα πόλεων, ὀρέων καὶ τόπων (Μαραθών, Πάρνων) {Ἐξαιροῦνται: Καρχηδών, Σιδών, Χαλκηδών}.
γ. τὰ περιεκτικά (ἐλαιών, ροδών).
δ. τὰ μεγεθυντικά (γάστρων, χείλων). Συνέχεια

Ὀρθογραφία καταλήξεων.

Ἀπαγορεύεται ἡ ἀναδημοσίευσις τῶν κειμένων τοῦ κυρίου Μιχαὴλ Ἀλεξανδρῆ δίχως ἀναφορὰ τῆς πηγῆς, τοῦ ὀνόματός του καὶ τοῦ ἐπαγγέλματός του ὡς ἔχει!!!
Παρακαλῶ πολὺ σεβασθῆτε το…
Εὐχαριστῶ.

ΦιλονόηὈρθογραφία. 1

Ο Ρ Θ Ο Γ Ρ Α Φ Ι Α    Κ Α Τ Α Λ Η Ξ Ε Ω Ν:

Α. ΘΗΛΥΚΑ ΠΡΩΤΟΚΛΙΤΑ:

1. -εια: ὅλα τὰ προπαροξύτονα ὡς προερχόμενα ἀπὸ τριτόκλιτα ἐπίθετα: ἀλήθεια.

2. -εία: ὅλα τὰ παροξύτονα ὡς προερχόμενα ἀπὸ ρήματα εἰς -εύω: παιδεύω> παιδεία, λατρεύω> λατρεία, καὶ τὰ λεία, μνεία, χρεία.

3. -οια: ὅλα τὰ προπαροξύτονα σύνθετα μετὰ μιᾶς ἐκ τῶν λέξεων: πνοή> ἄπνοια /δύσπνοια, νοῦς>διάνοια/παράνοια, πλοῦς>εὔπλοια, ροῦς> διάρροια/ ἀπόρροια, βοῦς> Εὔβοια, καὶ τὸ ἄγνοια. Συνέχεια

Περὶ τοῦ Διχρόνου τῆς Παραληγούσης.

Ἀπαγορεύεται ἡ ἀναδημοσίευσις τῶν κειμένων τοῦ κυρίου Μιχαὴλ Ἀλεξανδρῆ δίχως ἀναφορὰ τῆς πηγῆς, τοῦ ὀνόματός του καὶ τοῦ ἐπαγγέλματός του ὡς ἔχει!!!
Παρακαλῶ πολὺ σεβασθῆτε το…
Εὐχαριστῶ.

Φιλονόη

Ὀρθογραφία. 1

Π Ε Ρ Ι   Τ Ο Υ    Δ Ι Χ Ρ Ο Ν Ο Υ   Τ Η Σ   Π Α Ρ Α Λ Η Γ Ο Υ Σ Η Σ:

Α. Τὰ κάτωθι οὐσιαστικὰ τῆς πρώτης κλίσεως ἔχουν τὸ δίχρονον τῆς παραληγούσης μακρόν:

1. Ἀρσενικά:
α. Ὅσα ἐθνικὰ λήγουν εἰς -άτης (Σπαρτιάτης), πλὴν τῶν Γαλάτης, Δαλμάτης, Σαρμάτης, Χαριμάτης.
β. Ὅσα λήγουν εἰς -ίτης καί -ύτης καὶ προέρχονται ἐξ οὐσιαστικῶν, ὄχι ἐκ ρημάτων, (πόλις> πολίτης, Ἄργος> Ἀργίτης, πρέσβυς> πρεσβύτης).

2. Θηλυκά:
α. μᾶζα.
β. ἀξίνη, δίνη, ἴλη, κλίνη, κνῖσα, μεμβράνη, νίκη, πῖνα, ρητίνη, σμίλη, Κρῖσα, Νῖσα, Πῖσα. γ. αἰσχύνη, εὐθύνη, ζύμη, κορύνη, λύμη, λύπη, σφονδύλη, σφῦρα (ὡς προερχόμενον ἐκ συναιρέσεως), τορύνη, τρῦπα, ὕλη, φῦσα, Νῦσα.
Συνέχεια

Ὁ περὶ Στυγὸς μῦθος.

Ὁ περὶ Στυγὸς μύθος.Ἀπαγορεύεται ἡ ἀναδημοσίευσις τῶν κειμένων τοῦ κυρίου Μιχαὴλ Ἀλεξανδρῆ δίχως ἀναφορὰ τῆς πηγῆς, τοῦ ὀνόματός του καὶ τοῦ ἐπαγγέλματός του ὡς ἔχει!!!
Παρακαλῶ πολὺ σεβασθῆτε το…
Εὐχαριστῶ.

Φιλονόη

 

Α. ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ: Ἡ στὺξ εἶναι τριτόκλιτον οὐρανικόληκτον οὐσιαστικὸν τῆς αὐτῆς ῥίζης καὶ σημασίας μὲ τὸ ῥῆμα στυγέω= μισῶ, ἀποστρέφομαι, φρίττω (στύξ= φρίκη, ἀποτροπιασμός). Κατὰ πληθυντικὸν ἀπαντᾶται ἅπαξ «αἱ στύγες» εἰς τὸν Θεόφραστον (Περὶ φυτῶν αἰτιῶν, Ε, 14, 4) μὲ τὴν σημασίαν τοῦ παγεροῦ καὶ διαπεραστικοῦ ψύχους. Ἐκ τῆς αὐτῆς ῥίζης στὺγ παράγεται τὸν ὁμηρικὸν ῥῆμα (Α186 κ.π.ἀ.,) στυγέω, καθὼς καὶ οὐσιαστικὰ καὶ ἐπίθετα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα σημειώνομεν τὰ ἀπαντώμενα καὶ εἰς τὴν Κοινὴν Νέαν Ἑλληνικήν: στυγερός, στυγνός. Ἐξ αὐτῶν τὸ πρῶτον εἶναι συχνῶς ἀπαντώμενον εἰς τὸν Ὅμηρον (Γ104) μὲ τὸ ἐπίρρημά του (Π723). Συνέχεια

Τό νομοθετεῖν κύριον ἔργον ἤ πάρεργον;

Ἀπαγορεύεται ἡ ἀναδημοσίευσις τῶν κειμένων τοῦ κυρίου Μιχαὴλ Ἀλεξανδρῆ δίχως ἀναφορὰ τῆς πηγῆς, τοῦ ὀνόματός του καὶ τοῦ ἐπαγγέλματός του ὡς ἔχει!!!
Παρακαλῶ πολὺ σεβασθῆτε το…
Εὐχαριστῶ.

ΦιλονόηΤό νομοθετεῖν κύριον ἔργον ἤ πάρεργον;

Ὁ συνταγματικὸς χάρτης τῶν Ἀθηνῶν, τὸν ὁποῖο συνέταξε ὁ Σόλων, ἀνεστάλη ἀπὸ τὸν Πεισίστρατο καὶ ἐπανῆλθε τροποποιημένος ἐν πολλοῖς ἀπὸ τὸν Κλεισθένη. Τὸ λοιπὸ ὅμως νομοθετικὸ ἔργο ἐκείνου τοῦ μεγάλου πολιτικοῦ νοῦ ἔζησε χωρὶς ἀλλοιώσεις καὶ τροποποιήσεις, μέχρις ὅτου ἡ Ἀθήνα ἔπαυσε νὰ εἶναι ἐλεύθερη πόλη καὶ νὰ ῥυθμίζει μόνη τὰ τοῦ οἴκου της. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι οἱ νόμοι του ἦσαν γραμμένοι μὲ τόση σοφία, ὥστε εἶχαν διαχρονικὴ ἰσχύ. Ὁ Σόλων εἶχε προβλέψει μὲ νομικὴ διάταξη τὸν τρόπο, σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο θεσπίζεται ἕνας νέος νόμος. Τοῦτο μνημονεύει ὁ Δημοσθένης στὸν πρὸς Λεπτίνην λόγο του (παρ. 93-94) ἐπαινῶντας τὸν Σόλωνα. Συνέχεια