Ἡ ἀγάπη περισσεύει…
Δὲν κλείνεται στὰ περιοριστικὰ ὅρια μιᾶς καὶ μόνο ὑπάρξεως..
Ὑπάρχουν τόσες ψυχοῦλες τριγύρω ποὺ ἐκλιπαροῦν καὶ περιμένουν ἕνα βλέμμα ἀγάπης, ἕνα χάδι, μιὰ ἐκδήλωσι ἐνδιαφέροντος..
Εἶναι ἐγωιστικὸ πιστεύω νὰ κλείνεσαι μέσα στὸν πόνο… Συνέχεια
Ἡ ἐποχὴ μας ξανὰ ἔφερε δυναμικὰ στὸ προσκήνιο ὅλες τὶς στοιχειώδεις ἀνάγκες τῆς ζωῆς…
Πεῖνα, δίψα, ὠμὴ ἐπιθυμία, ἁρπαγή, παραφορά, ἀλόγιστος σπατάλη, συνθέτουν τὴν ἐσωτερική μας νύκτα… Συνέχεια
Ὁ θεὸς ΔΙΟΝΥΣΟΣ κρατῶν ΑΛΕΚΤΟΡΑ καὶ ΑΥΓΟ, τὰ σύμβολα τῆς ψυχῆς καὶ τῆς ἀναγεννήσεως.
Καὶ ἐπειδὴ πλησιάζουμε στὶς ἡμέρες τῶν κοκκίνων αὐγῶν….
Ὅταν ἡ εἰσαγωγὴ μιᾶς νέας σκέψεως ἢ ἐνὸς νέου καὶ ἀγνώστου ἀντικειμένου γίνεται ἀπότομα, ὁ εἰσηγητὴς ἢ ὁ «εἰσαγωγεὺς» συνήθως τὴν πατᾶ (βλέπε Σωκράτης καὶ καινὰ δαιμόνια ἢ Καποδίστριας καὶ γεώμηλα). Συνέχεια
Νὰ γυρίζαμε τὸν χρόνο πίσω…
Νὰ ξυπνούσαμε Ἄνθρωποι κι ὄχι ἀγόμενα ἄτομα….
Νὰ ἀντιλαμβανόμασταν τὴν γλῶσσα μας, τὴν ἱστορία μας, τὴν διαδρομή μας ὅπως τοὺς πρέπει κι ὄχι ὅπως μᾶς ἐδίδαξαν πὼς πρέπει…
Νὰ ἀφήναμε τὴν Φύσιν νὰ μᾶς δείξῃ τὸν δρόμο…
Νὰ ἐπιτρέπαμε στὸν Ἄνθρωπο νὰ συναναστραφῇ Ἀνθρώπους… Συνέχεια
Ἰδίως τώρα ποὺ δυσκολεύουν τὰ πάντα γύρω μας…
Νὰ κρατᾶμε τὶς δυνάμεις μας, ἰδίως γιὰ τὶς στιγμὲς ποὺ θὰ δοκιμασθοῦμε σκληρότατα…
Νὰ στεκόμεθα ὄρθιοι, ἀκόμη κι ὅταν γύρω μας ὅλοι θὰ ἔχουν παραδώσει τὰ πάντα…
Ἐὰν δὲν μποροῦμε ἐμεῖς, τώρα, νὰ σταθοῦμε ὄρθιοι, δὲν μᾶς ἀξίζει νὰ λεγόμεθα ἐλεύθεροι ἄνθρωποι…
Συνέχεια
Θόρυβος…
Διαρκὴς προσπάθεια ἀπασχολήσεως κι ἀποπροσανατολισμοῦ τῆς σκέψεώς μας…
Συνεχὴς βιασμὸς τῆς ἀντιλήψεώς μας…
Κι ὅμως… εἶναι στὸ χέρι μας νὰ παραμείνουμε ὑγιεῖς πνευματικὰ καὶ ψύχραιμοι… Συνέχεια
