Ἔρχεται ἀπὸ μέσα μας…
Δὲν περιμένουμε ἄλλους γιὰ νὰ μᾶς τραβήξουν ἀπὸ τὸ ὁποιοδήποτε τέλμα μας…
Σηκώνουμε μόνοι μας τοὺς ἑαυτούς μας, θέτουμε στόχους καὶ δεσμευόμεθα γιὰ νὰ τοὺς πραγματοποιήσουμε. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: αὐτοσεβασμὸς
Διαβιώντας ὡς θῦμα διασφαλίζω τὸ …τέλος μου!!!
Πότε κάποιος καθίσταται θῦμα; Μποροῦμε νά ἀλλάξουμε τόν ῥόλο τοῦ θύματος μέ κάτι ἄλλο; Κι ἐάν ναί, ποία εἶναι ἡ διεργασία;
Συνέχεια
Ἕνας φόβος πίσω ἀπὸ κάθε ἀναποφασιστικότητα.
Ἡ ἀναποφασιστικότης εἶναι ἕνα ἄστοχο στροβίλισμα τῶν ἀνθρωπίνων δυνατοτήτων, ποὺ δὲν παίρνουν καμμία κατεύθυνσι καὶ μένουν παγιδευμένες μέσα στὸν ἴδιο τους τὸν ἑαυτό. Συνέχεια
Χρειάζεται νὰ ξεφορτωθοῦμε τὰ ἀληθοφανῆ, ἑστιάζοντας μόνον στὰ ἀληθῆ…
Τὰ ἀληθοφανῆ μᾶς καταστρέφουν καὶ μᾶς ἀποκοιμίζουν.
Μᾶς παραπλανοῦν, πολὺ προσεκτικά, πείθοντάς μας πὼς πρέπει σὲ πολλούς, πάρα πολλούς, τομεῖς νὰ μείνουμε στὰ τετριμμένα, δίχως νὰ τὰ ἀμφισβητοῦμε.
Μᾶς γεμίζουν ἐλπίδες καὶ στρεβλὲς εἰκόνες γιὰ τὴν πραγματικότητα. Συνέχεια
Γιατί νά…«πιάσουν» οἱ εὐχές;
Ἔχουμε ἀναρωτηθεῖ ἔως σήμερα γιατί σπανιότατα οἱ εὐχές «πιάνουν»;
Ἔχουμε προβληματισθεῖ κατ’ ἐλάχιστον ἀναφορικῶς μέ τό πότε διακινῶνται οἱ εὐχές καί γιά ποιούς λόγους;
Ἡ εὐχή, (εὔ-χομαι—> καλῶς νὰ ἔχω -;;;-) δηλώνει κάτι ποὺ θὰ θέλαμε νὰ συμβῇ.
Εἶναι ὑποπροϊὸν (ἢ καὶ σὲ κάποιες περιπτώσεις πανομοιότυπον) τῆς ἐλπίδος καὶ συνήθως ἐμπεριέχει μπόλικες ἐλπίδες καὶ διόλου συνειδητότητες. Συνέχεια
Δὲν ὑπάρχει ζωὴ δίχως (ἀτομικὸ) σκοπό
Δικό μας σκοπό… Ἀτομικό… Ὄχι τῶν ἄλλων…
Διότι ὅταν ὑπηρετοῦμε κάτι ἔξω ἀπὸ ἐμᾶς τότε δὲν ζοῦμε… Διαβιοῦμε …ἐλπίζοντες!!!
Ἡ φρίκη τοῦ νὰ συνειδητοποιῇς πὼς διαβιεῖς ὅπως σὲ ἔχουν ἐκπαιδεύση καὶ πὼς ὑπηρετεῖς ἕναν ἔξω ἀπὸ ἐσέναν, ἐπίκτητο καὶ τεχνητό, σκοπό, δὲν περιγράφεται. Ἡ συνειδητοποίησις αὐτῆς τῆς πραγματικότητος σὲ φέρνει πρὸ τῶν εὐθυνῶν σου, ἐὰν κι ἐφ΄ ὅσον φυσικὰ θέλῃς νὰ τὶς ἀντικρύσῃς καί, κατ’ ἐπέκτασιν, νὰ τὶς ἀναλάβῃς. Συνέχεια