Ὁ Παπαφλέσσας ἀνακοινώνει στοὺς προκρίτους, ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάστασις θὰ ἀρχίσῃ τὴν 25η Μαρτίου.
Ἡ ἀνακοίνωσις ἀκούστηκε σὰν κεραυνός. Μερικοὶ ζήτησαν ἀναβολή.
Πρότειναν τὴν 23η Ἀπριλίου, ποὺ εἶναι τοῦ ἅη Γιώργη ἤ τὴν 21η Μαΐου, ποὺ εἶναι Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: 1821
Ἡ Α΄ καὶ Β΄ Ἐθνοσυνέλευσις!!!
Η πρώτη σελίδα του Προσωρινού Πολιτεύματος της Ελλάδος που εκδόθηκε στην Πιάδα το 1822.
Αθήνα, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.
Χριστόπουλος, Γ. (εκδ.), Ιστορία του Ελληνικού Έθνους: Από την Ελληνική Επανάσταση ως την Ίδρυση του Ελληνικού κράτους από το 1821 ως το 1832, τ. ΙΒ’, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1975, σ. 214.
© Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος.
Στις 20 Δεκεμβρίου 1821 ξεκίνησε τις εργασίες της η A’ Εθνοσυνέλευση στην Πιάδα (αρχαία Eπίδαυρος).
Σε αυτήν παραβρέθηκαν αντιπρόσωποι από τις περισσότερες επαναστατημένες περιοχές. Σε ό,τι αφορά στην γεωγραφική και κοινωνική προέλευση των «παραστατών», όπως αποκαλούντο, η συντριπτική πλειονότητά τους αποτελείτο από Μοραΐτες, Ρουμελιώτες και νησιώτες πρόκριτους και κληρικούς. Πρόκειται για τις προεπαναστατικές ηγετικές ομάδες στις οποίες προστέθηκαν Φαναριώτες και λόγιοι που είχαν καταφθάσει στις επαναστατημένες περιοχές κατά τους πρώτους μήνες της επαναστάσεως. Συνέχεια
Δημήτριος Μοσχονησιώτης. Ἕνας ἀμνημόνευτος Ἥρως.
Ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς ἐπετείου Ἁλώσεως τοῦ Παλαμηδίου (30 Νοεμβρίου 1822) νὰ ἀφιερώσουμε κάποιες ἀράδες στὸν Πρωταγωνιστὴ τοῦ μεγάλου ἐκείνου ἐπιτεύγματος, τὸν λιγότερο καὶ ἴσως …καθόλου γνωστό, Δημήτριο Μοσχονησιώτη! 
Ὅπως συμβαίνει πάντα (κακῇ τῇ μοίρᾳ ἢ ἡ καλλιέργεια τῶν κακῶν χαρακτηριστικῶν τῆς ἑλληνικῆς ῥάτσας, ἀπὸ ἐπιτηδείους ἐξουσιαστές;) ἐκεῖνοι οἱ ὅποιοι πιστοὶ στὸ ὑπὲρ Πατρῖδος καθῆκον μάχονται ἕως ἐσχάτων καὶ δὲν λαμβάνουν τὴν πρέπουσα ἀναγνώριση, τοὐλάχιστον ἐκείνη ποὺ ἱστορικὰ τοὺς ἀναλογεῖ… Συνέχεια
Καὶ ὁ Κωνσταντῖνος Κανάρης θῦμα πολιτικῆς καὶ ἀστυνομικῆς μικρονοίας.
Μπορεί η κρατική (και πολιτική) μικρόνοια να σταθεί εμπόδιο, να τιμηθεί από ιδιώτες ένας διακεκριμένος πολίτης, ένας μοναδικός ήρωας, ένας ανιοδοτελής πολιτικός οικουμενικής αποδοχής; Ένα τέτοιο άγνωστο περιστατικό του 1861- 62, με κεντρική προσωπικότητα τον Κωνσταντίνο Κανάρη, θα αφηγηθούμε σήμερα.
Περί τα μέσα του Δεκεμβρίου του 1861 κάποιοι διακεκριμένοι Αθηναίοι, συνέτρωγαν στο «Ξενοδοχείο του Στέμματος».
Περί τα μέσα του Δεκεμβρίου του 1861 κάποιοι διακεκριμένοι Αθηναίοι, συνέτρωγαν στο «Ξενοδοχείο του Στέμματος».
Ἡ Ἀδριανούπολις τὸν 19ο αἰῶνα Μητρόπολις ΟΛΩΝ τῶν Θρακῶν
Ἐπανάσταση τοῦ 1821.
(…) Στὴν πόλη αὐτή, στὶς 14 Σεπτεμβρίου 1829, μετὰ ἀπό τὸν νικηφόρο πόλεμο τῶν Ρώσσων ἐναντίον τῶν Τούρκων, ὑπεγράφη ἡ ὁμώνυμη συνθήκη, μὲ τὸ ἄρθρο 10 τῆς ὁποίας, ἡ Τουρκία ἀποδέχθηκε χωρὶς ὅρους ὅλες τὶς διατάξεις τῆς συνθήκης τοῦ Λονδίνου, ποὺ ἀποτέλεσαν τὴν ἀφετηρία ἀναγνωρίσεως τῆς Ἑλλάδος, ὡς ἀνεξαρτήτου κράτους, μετὰ τὴν νικηφόρα Συνέχεια
Τὸ Βυζαντινὸ κάστρο Ἐμπύθιον στὸν Ἔβρο…
Τὸ κάστρο τοῦ Πυθίου ἢ κατὰ τοὺς Βυζαντινοὺς «Ἐμπύθιον», εἶναι κτισμένο στὴν ἀπόληξη τῆς ὀροσειρᾶς τῆς ἀνατολικῆς Ροδόπης, πρὸς τὴν παραποτάμια πεδιάδα τοῦ Ἔβρου ποταμοῦ. Βρίσκεται στὸν σύγχρονο οἰκισμὸ τοῦ Πυθίου, σὲ ἀπόσταση 15 χλμ. βόρεια ἀπὸ τὸ Διδυμότειχο. Χτίστηκε στὶς ἀρχὲς τοῦ 14ου αἰῶνος μ.Χ. ἀπὸ τὸν Ἰωάννη ΣΤ’ Καντακουζηνό καὶ ἀποτέλεσε τὸ προσωπικό του ἀπόρθητο καταφύγιο στὶς ἐμφύλιες διαμάχες τῆς αὐτοκρατορίας. «Ἦν γάρ κρατερώτατον τὸ φρούριον ἐκ τῶν τοιχῶν τῆς κατασκευῆς» ἀνέφερε χαρακτηριστικά. Συνέχεια