Δέν ἀναρωτηθήκατε ποτέ γιατί δέν ἔχει μείνει κάποιο ἀρχαιολογικό εὕρημα στήν Σπάρτη;
Δέν εἶχε ναούς ἡ Σπάρτη;
Ἀγάλματα; Μνημεῖα;
Εἶχε…
Ἁπλῶς «ἐφρόντισε» ἕνας Ἑβραῖος Ἀββᾶς νὰ τὰ ἐξαφανίσῃ, διαλύοντας τὰ πάντα.
Ὁ ἀββᾶς λοιπὸν Μισὲλ Φουρμόντ, ἀπεσταλμένος τοῦ Λοδοβίκου ΙΕ’, ὥστε νὰ συλλέξῃ βυζαντινὰ χειρόγραφα, τὸ 1729, ἔφθασε στὴν Σπάρτη. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ξένοι περιηγητὲς
Ὁ Πουκεβὶλ στὴν Ἢπειρο…
Τμῆμα ἀπὸ χάρτη Ἑλλᾶδος τοῦ Pouqueville, 1820
Ἦταν 15 Μαΐου τοῦ 1806, ὃταν κατέβηκα γιὰ πρώτη φορὰ στὸ Δελβινάκι. Μέχρι τότε δὲν εἶχα δεῖ στὴν Ἢπειρο παρὰ μόνο πόλεις καὶ χωριὰ χτισμένα σὲ μέρη ἀπόκρημνα καὶ πολλὰ ἀπ΄ αὐτὰ σκαρφαλωμένα στὶς κορφὲς τῶν βουνῶν σὰν ἀετοφωλιές. Βρῆκα ἓνα ἀπ΄ αὐτὰ τὰ χωριὰ στὸ βάθος μιὰς χούνης καὶ κρυμμένο μέσα σ΄ἓνα βαθούλωμα, κλεισμένο ὁλόγυρα ἀπὸ βράχους, ποῦ ἒμοιαζαν σὰν νὰ θέλουν νὰ τὸ κρύψουν ἀπὸ τὶς ἀναζητήσεις τῶν ταξιδιωτῶν. Οἱ κάτοικοί του γιόρταζαν. Εἶχαν πανηγύρι. Συνέχεια
Ναὸς Ποσειδῶνος, Σούνιο.
Ναὸς Ποσειδῶνος, Σούνιο. Joseph Mallord William Turner, 1834.
Ὁ Joseph-Mallord-William Turner (1775-1851), ἦταν Ἄγγλος Ρομαντικὸς ζωγράφος, τοῦ ὁποίου ἡ τεχνοτροπία λέγεται ὅτι ἔβαλε βάσεις στὸν Ἰμπρεσιονισμό. Γεννήθηκε στὸ Λονδίνο ἀπὸ πατέρα κουρέα. Οἱ γονεῖς του στήριξαν τὸ ταλέντο τοῦ γιοῦ τους καὶ σὲ ἡλικία δέκα ἑτῶν φοιτᾶ στὸ σχολεῖο τοῦ Μπρέντφορντ, στὰ περίχωρα τοῦ Λονδίνου. Τὸ 1790 φοιτᾶ δωρεᾶν στὴν Βασιλικὴ Ἀκαδημία ὅπου ἀργότερα στὴν ἡλικία τῶν 27 ἑτῶν, γίνεται δεκτὸς ὡς ἑταῖρος. Συνέχεια
Choiseul-Gouffier (Gabriel Marie), ἓνας «φιλέλλην» εἰς τήν Ἑλλάδαν…
Δὲν μποροῦμε οὒτε νά ξεχάσουμε ἀλλὰ οὒτε νὰ παραβλέψουμε ὃτι ὑπῆρξε ἓνας ἀπὸ τοὺς δεκάδες ἢ καί ἑκατοντάδες «φιλέλληνες» ἀρχαιοκάπηλους ποὺ σάρωσαν τὴν Ἓλληνικὴ Γῆ, κατὰ τὴ διάρκεια τῶν πιὸ δύσκολων στιγμῶν της…
Ὁ Choiseul-Gouffier (Gabriel Marie), ἦταν Γάλλος περιηγητὴς καὶ πρεσβευτὴς στὴν Κωνσταντινούπολιν. Γεννήθηκε τὸ 1752 (Παρίσι), καὶ πέθανε τὸ 1817 (Παρίσι). Καταλαμβάνῃ σύμφωνα μὲ τοὺς βιογράφους του καὶ τοὺς κριτικοὺς τῶν ἒργων του, ἐξέχουσα θέσι ἀνάμεσα στοὺς μελετητάς. Ὁ Choiseul Gouffier ὑπῆρξε προστάτης καὶ φίλος πολλῶν λογίων, συμπεριλαμβανομένων τοῦ Αbbe Barthelemy καὶ τοῦ DeLille.
Ἡ Ἑλλὰς ποὺ ἀγάπησαν…
Ὅταν κάποιος καταπιάνεται μὲ τὴν Ἑλλάδα τὸ κάνει ἰσοβίως.
Καὶ τότε ἕνας ἀπέραντος Ἔρως τὸν κατακλύζει…
Εἶναι κάτι ποὺ δὲν θεραπεύεται, δὲν ἀντιμετωπίζεται καὶ τὸ συναντοῦμε σὲ κάθε πλευρὰ τοῦ πλανήτου.
Αὐτοὶ οἱ Ἄνθρωποι, αὐτοὶ ποὺ ἀνασαίνουν μὲ τὸ ὄραμα τῆς Ἑλλάδος, αὐτοὶ εἶναι οἱ πραγματικοὶ Ἕλληνες, κι ὄχι κάποιοι ποὺ θεωροῦν πὼς κληρονομικῶς καὶ τσαμπουκαλίδικα ἔλαβαν αὐτὸ τὸ δικαίωμα.
Συνέχεια
Οἱ Μαγεμένες.
Las Incantadas, οἱ Μαγεμένες τῆς Θεσσαλονίκης
Στὸ βιβλίο τοῦ Emm. Miller, «Le mont Athos. Vatopedi. L‘île de Thasos», Paris 1889, σελ. 336-366, διαβάζουμε τὶς ἐντυπώσεις τοῦ συγγραφέα σὲ μορφὴ ἐπιστολῶν πρὸς τὴ γυναίκα του, καταγραμμένες ἀπὸ τὴ σύντομη παραμονήτου στὴν πόλη τοῦ Θερμαϊκοῦ. Ὁ κύριος σκοπὸς του δὲν εἶναι νὰ περιγράψῃ τὴ Θεσσαλονίκη καὶ νὰ δώσῃ πληροφορίες γιὰ τοὺς κατοίκους της, ἀλλὰ -μὲ τὴνπρόθυμη συγκατάθεση τοῦ σουλτάνου, καθῶς καὶ τοῦ πασᾶ τῆς πόλης- ν΄ἀρπάξῃ ἓνα ὡραῖο ἀρχαῖο μνημεῖο, τὶς λεγόμενες μὲ τὸ καστιλιάνικο ἰδίωματῶν Ἰσπανοεβραίων, « Incantadas» (Μαγεμένες) ἢ τὰ λεγόμενα ἀπὸ Συνέχεια