Οἱ πρῶτοι Κρῆτες Μακεδονομάχοι

Οἱ πρῶτοι Κρῆτες ΜακεδονομάχοιΤὸν Ἰούνιο τοῦ 1903, φθάνουν στὴν Μακεδονία οἱ Εὐθύμιος Καούδης, Γεώργιος Δικώνυμος Μακρῆς, Λαμπρινὸς, Σκουντρῆς, Βρανᾶς, Περάκης, Μπονᾶτος, Ζουρίδης, Σεϊμένης, ὅλοι Κρητικοὶ καὶ μάλιστα Σφακιανοί. Τοὺς ἔστελνε ὁ Παῦλος Μελᾶς.
Ἦταν οἱ πρῶτοι Κρητικοὶ ποὺ ἄνοιξαν τὸν δρόμο πρὸς τὴν Μακεδονία, ἕναν δρόμο ποτισμένο μὲ τόσο κρητικὸ αἷμα.
Συνέχεια

Ἡ ζωή σου εἶναι πόλεμος…

Ἡ ζωή σου εἶναι πόλεμος...

Ἡ ζωη σου εἶναι πόλεμος.
Ἡ γῆ σου εἶναι φρούριο καὶ χρέος σου ἡ Νίκη.
Μὴν μιλᾷς, νὰ σκέπτεσαι, ν΄ἀγαπᾷς, νά μήν πονᾷς.
Ἕνας εἶναι ὁ σκοπός σου, ὁ Πόλεμος.
Πολέμα γιὰ τὰ τά ἰδανικά σου, γιὰ τὰ Ἑλληνικὰ ἰδανικὰ τοῦ ἀνθρωπισμοῦ.
Πολέμα γιὰ τὴν Μεγάλη Ἰδέα.

Συνέχεια

Ὁ φόβος, τῶν νεκρῶν!

Εἶναι πέτρα, κρύα, ψυχρὴ ἀφή. Στὴ θέα ὅμως ζεσταίνει τὴν καρδιά, δίνει δύναμη καὶ ὁρμή, κουράγιο καὶ ἀντοχή. Καὶ κάνει τὴ σκέψη νὰ ὀνειρεύεται ὅπλα, καὶ ἀγῶνες, καὶ ἐλευθερία.

Βουλγαρικὴ κατοχὴ στὴ Δράμα. Τὸ μνημεῖο τοῦ Παύλου Μελᾶ, κάρφος στὸ βουλγαρικὸ μάτι. Αὐτὸς ποὺ τόσο συνέβαλε στὴν ἦττα τῶν βουλγάρων κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος, δὲν εἶχε θέση σὲ τόπο ποὺ αὐτοί ἐξουσίαζαν.

Συνέχεια

Τὸ ὁλοκαύτωμα τῆς Κουτσούφλιανης.

«…Ἐμεῖς δὲν  θὰ φύγουμε μακρυὰ πολὺ ἀπὸ τὸ παλαιό μας χωριό. Θέλουμε νὰ βλέπουμε. Ἀπέναντι θὰ κάνουμε νέο χωριό. Κτήματα δημόσια καὶ μοναστηριακὰ εἶναι ἐκεῖ. Χίλιες δραχμὲς ἅμα πάρῃ ὁ καθένας μας, θὰ φτιάξη τὸ σπιτάκι του κι ἔχει ὁ Θεός, ποῦ ξέρεις, νὰ ξαναπᾶμε γρήγορα στὴν Παλαιὰ Κουτσούφλιανη, ἐλευθερωμένη…» 
Συνέχεια

Ἡ Ἑλλὰς μετὰ ἀπὸ τὴν συνθήκη τοῦ Λονδίνου

Αφίσα εποχής

«…Το όραμα της Μεγάλης Βουλγαρίας πήρε σάρκα και οστά το 1878, με την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, μετά την λήξη του ρωσσοτουρκικού Πολέμου. Με βάση την Συνθήκη αυτή, η Βουλγαρία πήρε όλη την Μακεδονία, πλην της Θεσσαλονίκης και της Χαλκιδικής, και τμήμα της Ανατολικής Θράκης. Ταυτόχρονα, δημιουργήθηκε στην Ρωσσία το κίνημα του Πανσλαυισμού, σύμφωνα με το οποίο η Ρωσσία έπρεπε να είναι η προστάτιδα χώρα όλων των σλαυοφώνων πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας…» Συνέχεια

Τὰ πρῶτα Ἑλληνικὰ Σώματα ποὺ ἔδρασαν στὸν Βάλτο τῶν Γιαννιτσῶν

     Τὸ 1903 στὸ βάλτο τῶν Γιαννιτσῶν δροῦσαν ἤδη τὰ μικρὰ σώματα τοῦ καπετὰν Τζόλα Περήφανου, τοῦ Θεοχάρη Κούγκα, τοῦ καπετὰν Γκόνου, τοῦ Γκραίκου ἢ Νικοτσάρα.

      Ὁ Θεοχάρης Κούγκας ἐργαζόταν ὡς ζωέμπορος καὶ μετέφερε ζῶα ἀπὸ τὴν ἐλεύθερη Ἑλλάδα στὴν Μακεδονία. Στὴν Λάρισα τοῦ ἀνατέθηκε ὑπὸ τοῦ τότε Μακεδονομάχου Δημάρχου Πετρωτοῦ Νικολάου νὰ μεταφέρῃ πολεμικὸ ὑλικὸ κρυφὰ μέσα σὲ κοφίνια μὲ λεμόνια ποὺ τὰ παρέλαβε ἀπὸ τὸ Δερλὶ Λάρισας καὶ τὰ μετέφερε στὸ Κλειδὶ Ἠμαθίας καὶ ἀπὸ ἐκεῖ διοχετεύονταν σὲ ὁλόκληρη τὴ Μακεδονία γιὰ τὸν ἀπελευθερωτικὸ ἀγῶνα.

Συνέχεια