Μία ἀκόμη καταγγελία ἀπὸ τὸν Γεώργιο Λεκάκη, ποὺ ὅπως πάντα καὶ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΕΙ καὶ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ τὰ ὅσα καταγγέλλει.
Καὶ φυσικὰ ΟΥΔΕ ΜΙΑ «ἀρχή» ἤ δημοσία ὑπηρεσία ἠσχολήθη μὲ τὸ ζήτημα. Ὅλα εἶχαν κι ἔχουν καλῶς…
Καί γιατί νά μήν ἔχουν;
Ἐδῶ ὁ πολὺς …«ἐθνάρχης» Βενιζέλος μᾶς ἔβαλε σὲ ἕναν πόλεμο γιὰ νὰ εὐαρεστήσῃ τὰ ἀφεντικά του… Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: 1907
Τὰ πρῶτα Ἑλληνικὰ Σώματα ποὺ ἔδρασαν στὸν Βάλτο τῶν Γιαννιτσῶν
Τὸ 1903 στὸ βάλτο τῶν Γιαννιτσῶν δροῦσαν ἤδη τὰ μικρὰ σώματα τοῦ καπετὰν Τζόλα Περήφανου, τοῦ Θεοχάρη Κούγκα, τοῦ καπετὰν Γκόνου, τοῦ Γκραίκου ἢ Νικοτσάρα.
Ὁ Θεοχάρης Κούγκας ἐργαζόταν ὡς ζωέμπορος καὶ μετέφερε ζῶα ἀπὸ τὴν ἐλεύθερη Ἑλλάδα στὴν Μακεδονία. Στὴν Λάρισα τοῦ ἀνατέθηκε ὑπὸ τοῦ τότε Μακεδονομάχου Δημάρχου Πετρωτοῦ Νικολάου νὰ μεταφέρῃ πολεμικὸ ὑλικὸ κρυφὰ μέσα σὲ κοφίνια μὲ λεμόνια ποὺ τὰ παρέλαβε ἀπὸ τὸ Δερλὶ Λάρισας καὶ τὰ μετέφερε στὸ Κλειδὶ Ἠμαθίας καὶ ἀπὸ ἐκεῖ διοχετεύονταν σὲ ὁλόκληρη τὴ Μακεδονία γιὰ τὸν ἀπελευθερωτικὸ ἀγῶνα.
«Κρυψάνες», οἱ ὑπόγειες κρύπτες τῶν Μακεδονομάχων
Ἡ επιτυχὴς δράση τῶν Ἑλληνικῶν ἀντάρτικων ὁμάδων στὴν περιοχὴ Φλώρινας – Μοναστηρίου, δημιούργησε μία ἀσφαλὴ ζώνη ὃπου ἐκεῖ εὕρισκαν καταφύγιο καὶ τὰ σώματα ἂλλων περιφερειῶν ὃπως πχ τοῦ Βάρδα ποῦ πέρασε ἐκεῖ τὸ χειμῶνα τοῦ 1906-7.
Ἦταν τὸ βασίλειο τῆς «κρυψάνας», ὃπως ἒλεγαν τότε, τὶς ὑπόγειες κρύπτες. Δὲν ὑπῆρχαν μεγάλα βουνὰ μὲ ἀπέραντα δάση καὶ ἀναρίθμητα σκόρπια μαντριά, ὃπως στὸ Μορίχοβο. Εὑρίσκοντο ἐξ ἂλλου τουρκαλβανικὰ χωριὰ στὰ ψηλότερα σπλάχνα τοῦ Περιστεριοῦ (Κισάβα, Ὂστρετς, Ζλουκουκιάνι). Ἀναγκάζονταν λοιπὸν τὰ σώματα νὰ μένουν στὰ χωριὰ καὶ νὰ τρυπώνουν στὶς «κρυψάνες».
Κάθε σπίτι εἶχε μία τουλάχιστον καὶ συχνὰ δύο καὶ τρεῖς «κρυψάνες», τεχνικότατα φτιαγμένες.
Συνέχεια
Ὅταν οἱ Έλληνες πολεμοῦσαν γιὰ τὴν πατρίδα τους.
3 Ιουνίου 1907.
Συλλαμβάνεται από τους Τουρκοβούλγαρους Κομιτατζήδες, η εξέχουσα μορφή του Μακεδονικού αγώνα των Ελλήνων, για να καθαρίσει η Μακεδονία μας, απο τους Τουρκοβαλκάνιους που είχε καταληφθεί, Σαράντης Αγαπηνός ή αλλιώς όπως ήταν γνωστός ως Τέλλος Αγρας.
Μετά από τετραήμερο βασανισμό και δημόσια διαπόμπευση οι Κομιτατζήδες απαγχονίζουν στις 7 Ιουνίου ανάμεσα στα χωριά Καρυδιά και Βλάδοβο τον Ανθυπολοχαγό του Ελληνικού Στρατού Σαράντη Αγαπηνό (Τέλλος Άγρας) και τον συμπολεμιστή του Αντώνη Μίγγα.
Ο Άγρας, αρχηγός αντάρτικου σώματος στην λίμνη των Γιαννιτσών, αιχμαλωτίστηκε στις 3 Ιουνίου του 1907 αφού παγιδεύτηκε από την συμμορία του αρχικομιτατζή Ζλατάν.
Κατά την πενταήμερη διάρκεια της αιχαμαλωσίας του, βασανίστηκε απάνθρωπα από τους κομιτατζήδες οι οποίοι τον περιέφεραν προς παραδειγματισμό στα χωριά της περιοχής των Γιαννιτσών που είχαν υποκύψει στην βουλγαρική εξαρχία. Την ίδια ακριβώς τύχη είχε και ο Αντώνης Μίγγας.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ… ΤΕΛΛΟΣ ΑΓΡΑΣ! Συνέχεια
Οἱ κολλῆγοι.
Ἀνέφερα πρό μερικῶν ἡμερῶν στὸ σημείωμα: Πόσο θλιβεροὶ εἶναι, τοὺς διαλόγους ποὺ διεξήχθῃσαν στὴν βουλὴ τοῦ 1910, μετὰ τὰ γεγονότα στὸ Κιλελέρ. Σήμερα, πρὶν παρουσιάσω μίαν γενικὴ ἄποψι τῶν τότε γεγονότων (ἀπὸ τὸ ἱστολόγιον σὰν σήμερα) θὰ προσθέσω κάποιες ἀκόμη πληροφορίες, ποὺ ἀντλῶ ἀπό τὸ σύγγραμα τοῦ Σπύρου Μελᾶ, Ὁ γιὸς τοῦ Ψηλορείτη.