Καλὰ τὰ λέει ὁ Ζουράρης. Πάρα πολὺ καλά.
Ἀλλὰ ἐὰν κάτσουμε τελικῶς νὰ καταπιανόμεθα μὲ τὸν κάθε φρόκαλο, θὰ καταντήσουμε φρόκαλα… Ἤ τσόκαρα.. Ἤ τέλος πάντων κάτι ποὺ δὲν θὰ μᾶς ἀρέσῃ…
Διότι, ὅποιος καταπιάνεται μὲ τὰ πίτουρα, τελικῶς τὸν τρῶν οἱ κόττες….
Η αλλαγή της θέσης του τόνου στην ελληνική γλώσσα, και η δημιουργία θετικής ή αρνητικής έννοιας.
Tου Αντωνίου Α. Αντωνάκου, Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου, Ιστορικού – Συγγραφέως
Η ελληνική γλώσσα λειτουργούσε ανέκαθεν με αυστηρούς κανόνες. Όταν όμως επεβλήθη αυτή η διαστρεβλωμένη εκτρωματική «δημοτικιά», η οποία ειρήσθω εν παρόδω ουδεμία…
σχέση έχει με την αληθινή γλώσσα του λαού, την πραγματική δημοτική, με τις αρχαιοελληνικές ρίζες, την γ΄ κλίση της, την ορθογραφία της, τις προθέσεις της κ.λπ., αυτό άλλαξε. Καταργήθηκαν γραμματικά μέρη αλλά και τμήματα των μερών τού λόγου, καταστρατηγήθηκαν και άλλαξαν γραμματικοί κανόνες, διαστρεβλώθηκαν ορισμοί και στοιχεία! Και μαζί με όλα αυτά, επεβλήθη και ο τονισμός τής προπαραλήγουσας. Έτσι, αφού βρήκαμε αλάτι, ας ρίξουμε και στα λάχανα, όπως λέει κι ο λαός μας.
Ἑλληνικὴ γλῶσσα: «νικήτρα τοῦ θανάτου»
ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Διαβάστε καὶ ρουφῆξτε τὸ κατωτέρω ἄρθρο τοῦ Δημ. Νατσιοῦ. Καὶ σκιρτῆστε ποὺ ἀκόμα ὑπάρχουν ψυχωμένοι ἄνθρωποι στὴν Ἑλλάδα, λεβέντες καὶ ὄμορφοι στὴν ψυχή καὶ γενναῖοι στὸ φρόνημα. Καὶ ἀνυποχώρητοι στὶς ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ.
Στρουθοκαμηλισμός λέγεται; Δὲν θὰ τὸ ἔλεγα, διότι τὰ ζωντανὰ αὐτὰ εἶναι ἀθῶα.
Σὲ αὐτοὺς ποὺ ἀναφέρομαι ἐγὼ μόνον ἀθωότητα δὲν μποροῦμε νὰ εὕρουμε…
Πάντα μὲ προβλημάτιζε λοιπὸν τὸ γιατὶ τόσο ἐπιμελῶς κάποιοι πασχίζουν νὰ κρύψουν τὶς πράξεις τους, γιὰ τὶς ὁποῖες ὅμως ἀκόμη καὶ νομολογίες κατασκευάζουν, πρὸ κειμένου νὰ αὐτο-ἀθωώνονται.
Ἀπὸ τὴν μίαν μεριὰ ἀντιλαμβάνομαι πὼς φταίει κυρίως ἡ ἀδικία ποὺ διαπράττουν, τὴν ὁποίαν σαφῶς καὶ γνωρίζουν, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἄλλην καταλαβαίνω πὼς εἶναι κάτι βαθύτερον, γιὰ τὸ ὁποῖον οὔτως ἤ ἄλλως ἔτσι θὰ συμβαίνῃ πάντα.
Ντρέπονται.
Ὁ Νίκος, φίλος παιδιόθεν, κάποτε ἔλαβε τὸ πτυχίον τῆς ἰατρικῆς. Τὸ πρῶτο ἐρώτημα ποὺ τοῦ ἔθεσα ἦταν ἐὰν ἦταν χειρουργὸς ἤ χειροῦργος. Μὲ ἐκύτταζε σὰν ἠλίθιος!!!
Δὲν χρειαζόταν νὰ ἀπανήσῃ! Εἶχα καταλάβῃ! χειρουργός ἦταν…
Χρόνια ἀργότερα τὸ ἐπεβεβαίωσε… Δυστυχῶς μὲ δυσάρεστα ἀποτελέσματα γιὰ κάποιους.
Μας μένει μόνο στη ζωή μια γλώσσα μια πατρίδα
Η μόνη μας παρηγοριά και η στερνή ελπίδα
(Ν. Γκάτσος)
«Τι αφασικό μαλάκιο»» είναι τούτο πάλι, θα ξεφώνιζε ο Κώστας Ζουράρις. Και θα λέγαμε: ο τρελός… Γιατί ή θα το ειπείς μέσα στο όλο κλίμα της γλώσσας αγγλικά ή στα ελληνικά. Και γιατί πάλι τι σημαίνει αυτό; Άγγλος γεωπόνος είσαι; Αλλιώς κάνεις Καραγκιόζη με την ελιά και τα πρότζεκτ.
«Το πρότζεκτ της ελιάς» λοιπόν ήταν η άσκηση. Να κάνουν, το πρότζεκτ της ελιάς. Και το παιδί μ΄ άφηκε άγαλμα. Με μαρμάρωσε. Το πρότζεκτ της ελιάς ήθελε η δασκάλα του και με «κούφανε».
Τι λες παιδάκι μου; Μην έκανες, καμάρι μου, λάθος;
Και στο τετράδιο το είχε γραμμένο έτσι ακριβώς… Μοναχούλι του. Ένα-ένα τα γραμματάκια στρογγυλά και καθαρά. Αντιγραφή από τον πίνακα, όπως είπε, που τό ΄γραψε η δασκάλα τους. Και μ΄ αγγλικά γράμματα.
