1 Δεκεμβρίου 1913, Ἕνωσις τῆς Κρήτης με τήν Ἑλλάδα


KAI TA ΠPO AYTHΣ ΔIAΔPAMATIΣΘENTA ΓEΓONOTA

 Λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους όπως πολύ εύστοχα ειπώθηκε, είναι καταδικασμένοι να την επαναλάβουν.

Μέσα στο πνεύμα της φράσης αυτής, που κινείται μεταξύ εθνικής επιταγής και εξορκισμού, θα γραφτούν λίγα λόγια μια που σήμερα συμπληρώνονται 87 χρόνια από την επίσημη Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα.
Το Νησί μας είναι πολύμορφα σημαδεμένο από το χρόνο και την Ιστορία. Ρωμαίοι, Σαρακηνοί, Γενουάτες, Βενετοί, Τούρκοι και Γερμανοί στηριζόμενοι στη λογική της υπεροχής τους χρησιμοποιούν τους θαλάσσιους και εναέριους δρόμους και μακριά από φραγμούς και ηθικές αναστολές την καταλαμβάνουν.
Τα πέτρινα χρόνια της προτελευταίας κατοχής καλύπτουν το χρονικό διάστημα Συνέχεια

Τό Ὁλοκαύτωμα τοῦ Ἀρκαδίου

Ἕνα μικρό ἀφιέρωμα στό ὁλοκαύτωμα τοῦ Ἀρκαδίου πού ἔγινε σάν σήμερα, πρίν ἀπό 146 χρόνια:

Συνέχεια

24 Ἰουνίου, περὶ γενοκτονίας τῶν Ποντίων ἐπὶ Στάλιν

”Ας λέγω σας, ε παιδία, ντο έντον ση Ρουσίαν

το μιλλέτ ετοπλάεψαν άμον κωσσους πουλία.

Τη Ουζμπεκιστάν Ουράλια Καζαχστάν τα δρόμια έρημα ν’ απόμενε

έφαγαν το καρδόπον μου και ολίγον επέμνε.” 

Με αυτούς τους στίχους από ένα ποντιακό ποίημα θα ξεκινήσουμε μαζί το οδοιπορικό στη Σοβιετική Ρωσσία. Εκεί που στις αρχές έως τα μέσα του αιώνα μας διαδραματίστηκε ο διωγμός και η γενοκτονία των Ελλήνων Ποντίων της Κριμαίας και του Καυκάσου. Μια περιοχή στην οποία η καρδιά του Ελληνισμού χτυπούσε για αιώνες αφού οι πρώτες ελληνικές αποικίες που ιδρύθηκαν στην περιοχή αυτή χρονολογούνται από τον 6ο αιώνα π.Χ. Μέχρι και σήμερα αν πάτε μια βόλτα προς την περιοχή εκείνη, οι αρχαίες πόλεις των Ελλήνων βρίσκονται βυθισμένες μέσα στο νερό, μαρτυρώντας ότι και από εκεί κάποτε πέρασε το ένδοξο γένος των Ελλήνων. Αυτούς τους Έλληνες λοιπόν, με κατηγορίες ανυπόστατες ο πατερούλης Στάλιν μαζί με τον συνεργό του Μπέρια τους οδήγησαν στις ερήμους του Καζακστάν και του Ουζμπεκιστάν με σκοπό να αφανίσουν και να εκμηδενίσουν τον Ελληνισμό της Ρωσσίας. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν…..

Συνέχεια

Ὦ παῖδες Ἑλλήνων….

 

Ὤ παῖδες Ἑλλήνων

Σεπτέμβριο, είχε διεξαχθεί μία από τις σπουδαιότερες μάχες του κόσμου.
Η μάχη του Μαραθώνος..

Καθώς διάβαζα γι’αυτήν,για τα απίστευτα ανδραγαθήματα των προγόνων μας,δεν μπορούσα παρά να σκεφτώ κάποια πράγματα με πίκρα και απογοήτευση,αναλογιζόμενη το σήμερα.
Ἀραγε,που πήγαν εκείνοι οι Ἒλληνες;; Σε ποιά ρωγμή του χρόνου χάθηκαν;
Συνέχεια

Γιαννιτσά.

Νὰ θυμόμαστε…
Πρέπει νὰ θυμόμαστε.
Πρέπει νὰ γνωρίζουμε…
Ὅσο καλλιτερα γνωρίζουμε τόσο λιγότερο θὰ μᾶς ξεγελοῦν…
Ἡ ἱστορία μας εἶναι ἡ δύναμις τῆς γνώσεως.
Λαὸς ποὺ τὴν ξεχνᾶ ἔχει τελειώσει… 

Συνέχεια

Ἡ τελευταία μάχη τοῦ ἀγῶνα γιά τήν Ἑλληνική ἀνεξαρτησία

Στίς 22 Φεβρουαρίου τοῦ 1821 ὁ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης διαβαίνει τόν ποταμό Προῦθο καί ὑψώνει τήν σημαία τῆς ἐπαναστάσεως στό Ἰάσιο τῆς Μοδοβλαχίας, ὅπου οἱ τοπικοί ἄρχοντες ἦσαν Ἕλληνες Φαναριῶτες. Ὀκτώ χρόνια μετά ὁ ἀδελφός του, Δημήτριος ἔμελλε νά δώσῃ τήν τελευταία μάχη τοῦ ἀγῶνα γιά τήν Ἐθνική Ἀνεξαρτησία. Σάν σήμερα.

Μινώταυρος

Ἡ Μάχη τῆς Πέτρας

Ἡ Μάχη της Πέτρας υπήρξε Συνέχεια