Διαφαινόμενον τέλος τῆς κομμουνιστικῆς προδοσίας

Αὔγουστος 1949. Γράφεται τὸ τέλος τῆς Κομμουνιστικῆς Ἀνταρσίας.

17 Αὐγούστου, καταλαμβάνεται τὸ Βίτσι. Ἀπομένει ὁ Γράμμος Συνέχεια

Ἕνωσις Δωδεκανήσου μὲ τὴν Ἑλλάδα!

Ἡ Ἔνωσις τῆς Δωδεκανήσου μὲ τὴν Ἑλλάδα τιμᾶται στὶς 17 Μαρτίου ἑκάστου ἔτους. 
Σήμερα ὅμως, 13 Σεπτεμβρίου, τιμᾶται ἡ ἔνωσις τῆς Μεγίστης (Καστελλόριζον) μὲ τὴν Ἑλλάδα! Τιμᾶται δῆλα δὴ ἡ ἔπαρσις τῆς Ἑλληνικῆς σημαίας στὴν Μεγίστη, στὶς 13  Σεπτεμβρίου 1943, ἀπὸ τὸν Μπαλτατζή, πλοίαρχο τοῦ ἀντιτορπιλικοῦ μας «Κουντουριώτης».
69 χρόνια δῆλα δή ἀπὸ τὴν πρώτη ἔπαρσιν τῆς Ἑλληνικῆς σημαίας στὰ Δωδεκάνησα! 

Συνέχεια

Οἱ ψυχές τους πετοῦν ἐδῶ…

Ὑποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, Ὑποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος, Ἀρχικελευστὴς Ἕκτωρ Γιαλοψός.

Οἱ ψυχές τους πετοῦν ἐδῶ... Συνέχεια

Ἡ σπουδαία Θάλεια Φλωρᾶ…

Ἦταν 17 Ἰανουαρίου τοῦ 1960, ὅταν πέθανε στὴν Ἀθήνα ἡ ζωγράφος Θάλεια Φλωρᾶ-Καραβία.
Γεννήθηκε στὴν Σιάτιστα στὰ 1871 καὶ ἦταν τὸ μικρότερο παιδὶ τοῦ ἱερέως Χριστοδούλου Φλωρᾶ. Ἦταν ἡ πρώτη Ἑλληνίδα τῆς νεώτερης Ἑλλάδος ποὺ ὕψωνε τὸ ἀνάστημά της γιὰ νὰ κατακτήσῃ μία ἐπίζηλο θέση στὸν διεθνὴ καλλιτεχνικὸ στίβο. Στὸ σύνολό τους τὰ ἔργα της ξεπερνοῦν τὰ 2500.

Ἡ Θάλεια Φλωρᾶ-Καραβία στὸ Ἐμὶν Ἀγᾶ κατὰ τὴν πολιορκία τῶν Ἰωαννίνων τὸ 1913.

Ἡ σπουδαία Θάλεια Φλωρᾶ... Συνέχεια

Γεώργιος Ἰακωβίδης

Γεώργιος Ἰακωβίδης

Ἦταν 11 Ἰανουαρίου τοῦ 1852, ὅταν στὰ Χίδηρα τῆς Λέσβου γεννήθηκε ὁ Γεώργιος Ἰακωβίδης, Ἕλληνας ζωγράφος κι ἕνας ἀπὸ τοὺς σημαντικοτέρους ἐκπροσώπους τοῦ καλλιτεχνικοῦ κινήματος τῆς Σχολῆς τοῦ Μονάχου. Συνέχεια

Κωνσταντῖνος Κριάρης

 

*Ο Κωνσταντίνος Κριάρης, εικόνα από το περιοδικό «Αττικόν Μουσείον» 1884

*Ο Κωνσταντίνος Κριάρης, εικόνα από το περιοδικό «Αττικόν Μουσείον» 1884

   «…Πριν πεθάνει όμως η μοίρα έπαιξε ένα ακόμα παιχνίδι με τον καπετάν Κριάρη. Ο Τούρκος Φούσκης Σελήμ Αγάς, προσεβλήθη από μια σοβαρή πάθηση των ματιών του. Έτσι όταν έμαθε ότι ο Κριάρης ζει στην Αθήνα ταξίδεψε και τον συνάντησε. Ο Κρητικός καπετάνιος τον φιλοξένησε στο σπίτι του μέχρι να θεραπευθεί. Ο Αντωνιάδης στον επικήδειό του θυμήθηκε αυτό το περιστατικό λέγοντας:

          «Τὸν ἐφιλοξένησεν εἰς τὸν πενιχρὸν αὐτοῦ οἶκον καὶ μέχρι δακρύων συγκινούμενοι, ἔβλεπον τῶν Ἀθηνῶν οἱ κάτοικοι, τοῦτον  τῶν μαχῶν τὸν ἥρωα ὁδηγούντα ὡς μικρὸν παιδίον ἐκ τῆς χειρὸς εἰς τὸ ὀφθαλμιατρεῖον ἐκεῖνον, ὅν ἀμειλίκτως ἄλλοτε ἤθελε φονεύσῃ ἄν εἰς μάχην τὸν ἀπήντα»….» Συνέχεια