Τὴν ἀνοίξι τοῦ 327 π.Χ. ὁ Ἀλέξανδρος εἶχε ὑποτάξει σχεδὸν ὅλη τὴν Σογδιανὴ (σημερινὸ Οὐζμπεκιστάν) καὶ προήλασε πρὸς τὸ τελευταῖο ἀνθιστάμενο ὀχυρό.
Ἡ Σογδιανὴ Πέτρα, μιὰ πολὺ καλὰ ὀχυρωμένη φυσικὴ τοποθεσία, ἤταν ἔνας ἀπότομος βράχος, ἀπροσπέλαστος ἀπὸ παντοῦ, ὅπου εἴχαν ὀχυρωθεῖ πολλοὶ ἐπαναστάτες. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Μέγας Ἀλέξανδρος
Σπάρτακος ἀνὴρ Θρᾷξ τοῦ γένους Ἑλληνικώτερος.
Σπάρτακος ανήρ Θραξ του γένους ελληνικώτερος,
ο διασημότερος ‘’αγανακτισμένος’’ της ιστορίας
γράφει ο Δημήτριος Τσιρόγλου, συγγραφέας
Ο Σπάρτακος καταγόταν από το θρακικό φύλο των Μαίδων (ή Μαιδών), το οποίο κατοικούσε στο κεντρικό και βόρειο τμήμα της κοιλάδας του ποταμού Στρυμόνα, δηλαδή ανατολικά και νοτιοανατολικά της λίμνης Κερκίνης. Το ανυπότακτο αυτό φύλο δεν επιθυμούσε την ένωση με τα υπόλοιπα ελληνικά φύλα και επαναστάτησε στην πανελλήνια ένωση, που είχε επιβάλει ο Φίλιππος Β’. Η επανάστασή του κατεστάλη το 340 π. Χ. από τον Αλέξανδρο τον Μέγα, ο οποίος τότε ήταν μόλις 16 ετών. Συνέχεια
Ἡ ἀποκάλυψις τοῦ ἰνδικοῦ θεοῦ Σκάνδα.
Ερευνητές και μελετητές που ασχολούνται με την καταγωγή των αρχέγονων θεοτήτων της ινδικής χερσονήσου, εντρυφώντας στους μύθους, στις παραδόσεις και στα ινδικά αρχαία κείμενα, συγκλίνουν, τελικά, στην ιδιαίτερη σχέση της ινδικής με την ελληνική θεογονία.
Οι ερευνητές, αν και αποδέχονται όλη την υφή των μύθων που χάνονται στο απώτατο παρελθόν, ωστόσο, δε διστάζουν να συσχετίσουν τους ινδικούς με τους ελληνικούς μύθους διερευνώντας τη σχέση μεταξύ τους, αρχίζοντας από την ιστορική περίοδο. Ένα χρονικό διάστημα, πολύ νεότερο, κατά το οποίο είναι αδιαμφισβήτητη η ποικιλότροπη σχέση μεταξύ του τότε ελληνικού κόσμου και της Ινδίας. Συνέχεια
Περὶ τοῦ πλαστοῦ «ὄρκου τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου».
Περὶ τοῦ πλαστοῦ «ὄρκου τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου», ἔμπλεου διεθνιστικῆς προπαγάνδας, ποὺ περιφέρουν κάποιοι ἐπιτήδειοι – καὶ δεῖτε τὶ εἴδους:
«…Αὐτὸ εἶναι γνωστὴ ἱστορία ποὺ κρατάει χρόνια.
Ὁ ὅρκος δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο ἀπὸ μία συγγραφικὴ δημιουργία ποὺ τὴν ἔγραψε ὁ Ζαλόκωστας, βάσει λογοτεχνικῆς ἀδείας, πολὺ ἀργότερα, τὸ 1951. Πῆρε ἀφορμὴ ἀπὸ μία πρόταση τοῦ Πλούταρχου κι ἔγραψε αὐτὸν τὸν «ὅρκο» ποὺ τὸν ἀπέδωσε στὸν Μ’ Ἀλέξανδρο. . Ψάξε νὰ βρεῖς τὸ ἔργο τοῦ Ζαλοκώστα ποὺ τὸν ἀναφέρει, καὶ θὰ καταλάβεις τί σου λέω…» Συνέχεια
Σχετικὰ μὲ τὴν καταγωγὴ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου.
Ὁ Πλούταρχος σχετικὰ μὲ τὴν καταγωγὴ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου ἀναφέρει τὰ ἐξῆς:
«Ἀλέξανδρος ὅτι τῷ γένει πρὸς πατρὸς μὲν ἦν Ἡρακλείδης ἀπὸ Καράνου, πρὸς δὲ μητρὸς Αἰακίδης ἀπὸ Νεοπτολέμου, τῶν πάνυ πεπιστευμένων ἐστί». (Παράλ. Βίοι, 2). Συνέχεια
Μήπως εὑρέθη ἤδη λοιπόν τό σῶμα τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου;
Μήπως εὑρέθη ἤδη τὸ σῶμα τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου;
Τὸ σῶμα τὸ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου ἦταν στὴν Αἴγυπτο, βαλσαμωμένο καὶ τυλιγμένο σὲ λινὸ ὕφασμα καὶ τὸ προσκυνοῦσαν σὰν θεό.
Τὸ σῶμα ἐξηφανίσθη ὅταν ὁ Θεοδόσιος ἀπεφάσισε νὰ τὸ καταστρέψῃ.
Πρὸς τὰ τέλη τοῦ 4ου αἰῶνος στὴν Ἀλεξάνδρεια ἐπαρουσίασαν μερικὰ ἄτομα ἔνα μουμιοποιημένο ἀρχαῖο σῶμα.
Γιὰ νὰ παρουσιάσῃ κάποιος μουμιοποιημένο σῶμα ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ἐσήμαινε γι’ αὐτὸν θάνατο. Συνέχεια