Καί στήν Κύπρο ποιός πολέμησε βρέ τομάρια; Τά Νεφελίμ;

Καί στήν Κύπρο ποιός πολέμησε βρέ τομάρια; Τά Νεφελίμ;1
Τὸ θέμα καίει. Ἐδῶ καὶ σχεδὸν τέσσερις δεκαετίες, τὸ θέμα τῆς Κύπρου καίει. 

Μᾶς ἔχουν ἀφήσει χρόνους ὅλα τὰ πολιτικὰ γουρούνια ποὺ διεχειρίσθηκαν τὴν ὑπόθεσιν, ὅπως γιὰ παράδειγμα ὁ «ἐθνάρχης», ἀλλὰ ὁ φάκελλος «Κύπρος»  παραμένει ἑρμητικὰ κλειστός!!!
Γιατί;
Νά μή θιγοῦν συνειδήσεις; Νά μή σπιλωθοῦν μνῆμες; Νά μήν ἐνοχληθοῦν οἱ «μία φορά προδότες, πάντα προδότες»;

Συνέχεια

Τί ἀπέγινε ὁ βασιλικός χρυσός;

Εἶναι ἕνα θέμα ποὺ οὐδέποτε μὲ εἶχε ἀπασχολήσει, διότι δὲν γνώριζα πὼς ὁ βασιλικὸς χρυσὸς παρέμεινε στὴν Κρήτη, κάπου θαμμένος, ἀναμένοντας κάποια σύγχρονα τομάρια, ἀπογόνους τῶν τότε τομαριῶν, ἐγχώρια, ἀλλὰ κυρίως εἰσαγώμενα, νὰ τὸν ἁρπάξουν καὶ νὰ τὸν οἰκειοποιηθοῦν. 
Κι ὄχι μόνον δὲν τὸ γνώριζα, ἀλλὰ θεωροῦσα πὼς κι αὐτὸς εἶχε ἐξαφανισθεῖ μὲ τὸν γνωστὸν τρόπο τῆς …φυλάξεώς του! Ὅπως ἄλλως τε καὶ ὅλος ὁ χρυσὸς τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους!
Τὸ συμπέρασμα πού ἐξάγεται ἀπό αὐτήν, καθῶς καί ἀπό ὅλες τίς ἄλλες ἱστορίες; Ἕνα: Οὐδέποτε εἴχαμε Συνέχεια

Ἐὰν δὲν τὰ καταφέρουμε μόνοι μας….

Εἶναι μαγεία νὰ πολεμᾶς γιὰ τὰ ἰδανικά σου! Κι ἀκόμη μεγαλυτέρα νὰ γνωρίζῃς πὼς θὰ ξεπεράσῃς ΜΟΝΟΣ σου κάθε ἐμπόδιο καὶ θὰ νικήσῃς!

Δὲν θὰ καταφέρουμε κάτι!

Ἀφορμὴ γιὰ τὸ σημερινὸ σημείωμα εἶναι ὁ …Πούτιν!
Ναί, αὐτός, ὁ κατὰ τὰ ἄλλα συμπαθὴς ἡγέτης τῶν Ῥώσσων.
Κι ὄχι μόνον φυσικά!
Κάθε Πούτιν, κάθε θεός, κάθε τέλος πάντων ἐξωγενὴς δύναμις, εἶναι ἀφορμὴ αὐτοῦ τοῦ σημειώματος.

Συνέχεια

Ἔνωσις τῆς Κρήτης μέ τήν Ἑλλάδα (1η Δεκεμβρίου 1913)

Ἤ – μέ τό παλαιό ἡμερολόγιο – στίς 14 Δεκεμβρίου τοῦ 1913. Συνέχεια

Ἡ κορυφή τῆς Κρητικῆς θυσίας

17 Ἰουνίου 1771. Ἐκείνη τήν ἡμέρα οἱ τοῦρκοι γενίτσαροι σκότωσαν (ἔγδαραν ζωντανό) τόν Ἰωάννη Δασκαλογιάννη. Τόν ἥρωα τῆς Κρήτης. Τόν πρῶτο ἐπαναστάτη. Τόν καθαρότερο ἀλλά πιό εὔπιστο ἀπ΄ ὅλους. Ἔτσι, ἐκεῖνος ἔγινε θρῦλος καί πῆρε ἐκδίκησι….χρόνια μετά!  Τότε ὑπῆρχαν ἥρωες πού ἐθυσιάζοντο γιά αὐτούς πού τούς ἀκολουθοῦσαν καί γιά τίς ἰδέες τους.  Τώρα, μόνον Νενέκοι……                                                      

 Τό πραγματικό του ὄνομα ἦταν Γιάννης Ἀνδρουλιδάκης ( υἱός τοῦ Ἀνδρέα, δηλαδή).  Δάσκαλο τόν ἀποκαλοῦσαν, προφανῶς ἐπειδή ἦταν μορφωμένος.  Λίγοι, μορφωμένοι καί πολυταξιδεμένοι, ὑπῆρχαν τούς καιρούς ἐκείνους……..

Συνέχεια