Βλακεία ἀπροσμέτρητος; «Τοξικότης …ἀρνητικῆς ἐνεργείας»; Ἤ ἁπλῶς …δειλία; (γ)

Ἐπεὶ δὴ πρόκειται γιὰ ἀπολύτως προσωπικὲς ἀπόψεις,
σκέψεις καὶ συμπεράσματα, ἀπαγορεύεται πλήρως κάθε ἀναδημοσίευσις ἀπὸ διάφορες ἱστοσελίδες καὶ …«γυπαετούς»!!! 

Συζητήσαμε (μονόλογος ἦταν, ἀλλὰ ἂς μὴ τὸ κάνουμε θέμα…!!!)… γιὰ τὴν Εὐθύνη καὶ τὸν ῥόλο της στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις, ὅπως φυσικὰ καὶ γιὰ τοὺς ῥόλους ποὺ παίζουμε ἀπὸ παιδιά ἔως καὶ τὸ τέλος μας, μὲ προεκτάσεις σὲ κάθε ἐπίπεδο καὶ εἴδους σχέσεων. Ῥόλους ποὺ παίζουμε εἴτε κατὰ μόνας εἴτε ἀπὸ κοινοῦ μὲ τοὺς γύρω μας. (Οἱ ῥόλοι πάντα παίζονται κατὰ τὴν διάρκεια τῶν συναλλαγῶν-συναναστροφῶν μας.) Ῥόλους «ἐπιλέγουμε» ὅταν σὲ κάποιες συναλλαγές-σχέσεις αἰσθανόμεθα ὀλίγιστοι* γιὰ νὰ τὶς διαχειρισθοῦμε.
Μποροῦμε λοιπὸν νὰ προχωρήσουμε λίγο παρὰ πέρα…

Κι ἐδῶ ἔχω νὰ καταθέσω μερικὲς ἐνδιαφέρουσες παρατηρήσεις μου.
Ἔχετε ἀκούσει κάτι γιά «τοξικούς ἀνθρώπους» καί «τοξικές σχέσεις»;  Χμμμ… σίγουρα κάτι θὰ ἔχετε ἀκούσει.
Τί σημαίνει «τοξικός ἄνθρωπος»; Σὲ γενικὲς γραμμὲς εἶναι αὐτὸς ποὺ ἐπιχειρεῖ νὰ δηλητηριάσῃ κάθε θετικὴ σκέψιν, νὰ ἀποσυντονίσῃ κάθε καλὴ προσπάθεια καὶ νὰ διαλύσῃ κάθε ὄμορφο σχεδιασμό. Συνήθως αὐτοί, οἱ «τοξικοὶ ἄνθρωποι» δροῦν αὐτοματοποιημένα, δίχως νὰ «βουτοῦν τὴν γλῶσσα στὸ μυαλό των». Κι ἔτσι, ὅπου κι ὅταν αὐτοὶ οἱ «τοξικοὶ» ἀναλαμβάνουν δράσιν, ἀμέσως γύρω τους σκορπίζουν συμφορές. Παύουν καὶ οἱ καλοὶ σχεδιασμοὶ καὶ οἱ ὀνειροδομήσεις καὶ οἱ ὄμορφες σκέψεις. Ἐὰν δὲν καταφέρουν νὰ μᾶς ἐμποτίσουν κι ἐμᾶς μὲ τοὺς δικούς των φόβους δὲν ἡσυχάζουν.
Συνέχεια

Βλακεία ἀπροσμέτρητος; «Τοξικότης …ἀρνητικῆς ἐνεργείας»; Ἤ ἁπλῶς …δειλία; (β)

Ἐπεὶ δὴ πρόκειται γιὰ ἀπολύτως προσωπικὲς ἀπόψεις,
σκέψεις καὶ συμπεράσματα, ἀπαγορεύεται πλήρως κάθε ἀναδημοσίευσις ἀπὸ διάφορες ἱστοσελίδες καὶ …«γυπαετούς»!!! 

Συζητήσαμε, στὸ πρῶτο μέρος τοῦ ἀφιερώματος αὐτοῦ, γιὰ τὴν Εὐθύνη καὶ τὴν βαρύτητά της στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις.
Μποροῦμε ὅμως τώρα νὰ προχωρήσουμε λίγο παρακάτω.

Ἡ ἀτομική μας Εὐθύνη (καὶ) στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις εἶναι τὸ ἀπαραίτητον «συστατικὸ» ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ στὸ ἀναγκαῖον ὑπόβαθρον τοῦ στοιχειώδους αὐτοσεβασμοῦ μας. Ἀποτυπώνεται δὲ μὲ κάθε εὐκαιρία, σὲ κάθε μας συναναστροφὴ καί, κυρίως, σὲ κάθε ἐπιτυχία ἢ ἀποτυχία ἐπικοινωνίας. Στὴν πραγματικότητα ἢ ἀτομική μας Εὐθύνη εἶναι (ἤ ὄχι) ὁ ὁδηγὸς καὶ ὁ στειλοβάτης τῆς ἐσωτερικῆς μας γαλήνης, τῆς σταδιακῶς ἐπαναδομήσεως τῆς (χαμένης κι ἀσυλήπτου) εὐδαιμονίας μας καί, καταληκτικῶς, τῆς ἀληθοῦς εὐτυχίας μας. Διότι ἡ εὐτυχία (εὔ+τύχη) ἐὰν ἀφεθῇ στὴν …«τυχαιότητα», τότε οὐδέποτε θὰ μᾶς συναπαντήσῃ γιὰ νὰ μᾶς γεμίσῃ, παρὰ θὰ εἶναι ἀποτέλεσμα …«τυχαιότητος».. Κι ἐὰν συμβῇ, ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ δὲν θὰ εἶναι ἀποτέλεσμα δικῶν μας ἐπιλογῶν καὶ πράξεων καὶ δράσεων, ἀνᾷ πάσᾳ στιγμῇ θὰ μᾶς ἐγκαταλείψῃ, ἀφήνοντάς μας περισσότερο …γυμνοὺς καὶ δυστυχεῖς.
Ἐὰν ὅμως  τὴν «τύχη μας τὴν ὁρίζουμε μόνοι μας», τότε καὶ αὐτή, ὅπως καὶ κάθε ἄλλη μας πρᾶξις, εἶναι δική μας εὐθύνη καὶ ὑπόθεσις.
Συνέχεια

Βλακεία ἀπροσμέτρητος; «Τοξικότης …ἀρνητικῆς ἐνεργείας»; Ἤ ἁπλῶς …δειλία; (α)

Ἐπεὶ δὴ πρόκειται γιὰ ἀπολύτως προσωπικὲς ἀπόψεις, σκέψεις καὶ συμπεράσματα, ἀπαγορεύεται πλήρως κάθε ἀναδημοσίευσις ἀπὸ διάφορες ἱστοσελίδες καὶ …«γυπαετούς»!!! 

Ἂν τί …Εἰσαγωγῆς.

Τώρα γιατί ξεκινῶ μέ ἕναν τέτοιον τίτλο; Πιστεύω  πὼς ὁ τίτλος θὰ ἀποδειχθῇ στὸ πέρας αὐτοῦ τοῦ ἀφιερώματος. Πρὸς τοῦτον ζητῶ τὴν ὑπομονή σας.

Ἂς ποῦμε τὸ πασιφανές, σχετικῶς μὲ τὴν ἐνέργεια. Τί ἀκριβῶς εἶναι ἡ ἐνέργεια; Μπορεῖ νά ὁρισθῇ μέ ἐλάχιστες λέξεις ἤ …ἐννοεῖται περιφραστικῶς;
Συμφώνως μὲ τὸν κοινὸ ὁρισμό της, ἐνέργεια εἶναι ἡ ἱκανότης ἑνὸς συστήματος ἢ σώματος ἢ ὀργανισμοῦ νὰ παράξῃ ἔργον. Δῆλα δὴ ἡ ἐνέργεια, ἀπὸ μίαν σκοπιά, εἶναι μία …«μονάδα μετρήσεως» τοῦ ἀποδιδομένου/παραγομένου ἔργου.
Συνεπῶς ἀπό ποῦ κι ὡς ποῦ συζητᾶμε γιά θετική ἤ ἀρνητική ἐνέργεια; Μήπως τελικῶς ὁ τρόπος πού χρησιμοποιοῦμε τό ἀποδιδόμενον ἔργον μπορεῖ νά χαρακτηρίσῃ τήν ἐνέργεια ὡς κάτι καλό ἤ κακό;
Τότε γιατί τό μαχαίρι δέν εἶναι καλό ἤ κακό παρά μόνον ὁ τρόπος χρήσεώς του καθορίζεται ἀπό αὐτόν πού τό χρησιμοποιεῖ εἴτε γιά νά κόψῃ ψωμί εἴτε γιά νά σκοτώσῃ; Εὐθύνεται τό μαχαίρι; Ὄχι φυσικά. Κατ’ ἐπέκτασιν, εὐθύνεται ἡ ἐνέργεια; Ὄχι φυσικά.
Τότε πῶς τήν προσδιορίζουμε ὡς «θετική» ἤ «ἀρνητική», παπαγαλίζοντας τήν κάθε παπαριά πού οἱ διαφημιστές χρησιμοποιοῦν γιά νά προωθήσουν προϊόντα τῶν πολυεθνικῶν;
Συνέχεια

Χαμένοι στὸν μῦθο τῆς …ἐλευθέρας βουλήσεως!!!

Εἶναι τρομακτικὴ ἡ συνειδητοποίησις αὐτῆς τῆς πραγματικότητος, γιὰ ὅσους τέλος πάντων, τὸ ἐπιτυγχάνουν. Καὶ εἶναι τρομακτική, διότι, ἐὰν πράγματι δοῦμε τὴν (ὁποίαν προσωπική) ἀλήθεια μας δίχως στολίδια καὶ …φερετζέδες, θὰ διαπιστώσουμε πὼς εἴμαστε ἁπλῶς καλό-ἐκπαιδευμένοι …μαϊμουδίζοντες, πού, ἀναλόγως τῶν ἐπιδράσεων, τῶν καταβολῶν καὶ τῶν «ἰδεοληψιῶν» μας, ἐκφράζουμε διαφορετικὲς συμπεριφορές, λαμβάνουμε συγκεκριμένες ἀποφάσεις καὶ …«ταξειδεύουμε» σὲ ἀναλόγου, τῶν πεποιθήσεών μας, σκέψεις. Τὸ ὁ,τιδήποτε διαφορετικὸ μᾶς τρομοκρατεῖ καὶ μᾶς θέτει ἐν ἀμύνῃ, ἐφ΄ ὄσον φιλτράρεται καὶ  ἐρμηνεύεται μόνον ἀπὸ τὸ πεποιθησιακό μας οἰκοδόμημα (ποὺ τὸ «ὑπερασπίζεται» ὁ συναισθηματικός μας κόσμος), ἀλλὰ οὐδέποτε ἀπὸ τὴν ψυχρή, κοινή, ἀναγκαία λογική. Συνέχεια

Κι ἐσὺ θεωρεῖς πὼς οἱ Ἕλληνες εἶναι ἀνάξιοι ἐλευθερίας… (ἀναδημοσίευσις)

Συχνὰ πυκνὰ ἀκούω διαβάζω φράσεις σὰν κι αὐτές:

«Ἕλληνες ξυπνᾶτε!!!»
«Ξυπνᾶτε πρόβατα!!!»
«Καναπεδάκηδες ἀφῆστε τοὺς καναπέδες σας!!!»
«Ἡ ἐπανάστασις τοῦ καναπέ!!!»
«Μά δέν βλέπεις πού ΚΑΝΕΙΣ δέν σηκώνεται;»
«Οἱ ἐπαναστάτες τοῦ πληκτρολογίου…»

Κι ἄλλα πολλά, παρομοίας λογικῆς καὶ …ἐκτιμήσεως.
Καὶ ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΜΑΙ!!!! Συνέχεια

1η Ἀπριλίου 1955. Κύπρος, ἡ ἀπαρχὴ μίας ἐποποιΐας.

1η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955-Κύπρος: Η απαρχή μιας Εποποιϊας

Παναγιώτη Χαρατζόπουλου
Φυσικού Msc
Προέδρου Συνδέσμου Επιστημόνων Πειραιώς

Καθόλου δέν ήταν πρωταπριλιάτικο αστείο αυτό το οποίο συνέβη στην Κύπρο, την 1η Απριλίου 1955. Ήταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 31ης Μαρτίου προς την 1η Απριλίου 1955. Εκκωφαντικές εκρήξεις απο τη μιά άκρη του νησιού ως την άλλη, δόνησαν την ατμόσφαιρα κάνοντας τον κόσμο εκείνη την όμορφη, γαλήνια ανοιξιάτικη νύχτα να πεταχτεί στις βεράντες και τα μπαλκόνια προκειμένου να δει τι συμβαίνει. Ηταν το εντυπωσιακό αιφνιδιαστικό ξεκίνημα του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα του Κυπριακού Λαού, του Ελληνικού Επους της Κύπρου, του Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955 – 59, για την αποτίναξη του Αγγλικού ζυγού και την Ενωση με τη Μητέρα Ελλάδα.
Ο τετραετής αγώνας της ΕΟΚΑ 1955-59 όμως δεν ήλθε απο τη μια στιγμή στην άλλη. Ηταν αποτέλεσμα μιας πολυετούς προετοιμασίας αλλά και καρπός του διαχρονικού πόθου και των πολυετών προσπαθειών των Ελλήνων της Κύπρου και των θυσιών τους για την ελευθερία, την αυτοδιάθεση, την Ενωση με την Μητέρα Ελλάδα. Συνέχεια