Κεφίρ, Ἐλιξήριο Ζωῆς!

Το κεφίρ είναι ένα παραδοσιακό προβιοτικό γαλακτοκομικό προϊόν που χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες στον Καύκασο και έχει συνδεθεί με την εκπληκτική μακροζωία των φυλών που ζουν εκεί.
 
Κατά καιρούς έχουν γίνει πολλές έρευνες και μελέτες σχετικά με τις ευεργετικές επιδράσεις του κεφίρ στην ανθρώπινη υγεία, που τεκμηριώνουν τις αντιμικροβιακές ιδιότητες έναντι μεγάλης γκάμας βακτηρίων μεταξύ αυτών και της σαλμονέλας.
 
Το γεγονός ότι πολλές σύγχρονες παθήσεις φαίνεται να πυροδοτούνται από βακτήρια είναι ένας ακόμα σημαντικός λόγος να συμπεριλάβουμε το κεφίρ στο καθημερινό μας διαιτολόγιο.
 
Επίσης ο γαλακτοβάκιλλος L.casei. του kefir έχει εκπληκτική αντοχή στις γαστρικές εκκρίσεις, καταφέρνοντας έτσι να φθάσει σχεδόν ανεπηρέαστος σε μεγάλες συγκεντρώσεις στο έντερο, όπου και συμβάλλει στην αποίκηση και στη διατήρηση της επιθυμητής σύνθεσης της μικροχλωρίδας.
 

Κράτος, Χώρα ἤ Πατρίς;

Αὐτὴ ἡ γυναίκα δὲν ἐχρειάζετο ἐρμηνεῖες. Εἶχε μᾶλλον καλλιτέραν γνῶσιν τῆς Ἑλληνικῆς.

Ξεκινήσαμε μίαν πολὺ ἐνδιαφέρουσα συζήτησι μὲ τὸν Κωστῆ. Τὸ θέμα μας, γιὰ τὸ ὁποῖον ἐπάσκιζε νὰ μὲ πείσῃ, ἦταν τὸ πῶς μποροῦμε νὰ συνδιαλαγοῦμε μὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ὅταν ἀκοῦν τὴν λέξι Πατρίδα ἤ Ἔθνος διακόπτουν κάθε διάλογο. (‘Ἀλλοφρονοῦν γιὰ τὴν ἀκρίβεια…!!!)
Τὸν ἀπησχολοῦσε πολὺ τὸ ἐὰν θὰ μποροῦσε νὰ τοὺς προσεγγίσῃ. Μάλιστα, σὲ κάποιες περιπτώσεις, ποὺ προσεπάθησε νὰ ἐπικοινωνήσῃ μαζύ τους, ἀν τί τῶν «ἀπηγορευμένων» λέξεων, ἐχρησιμοποίησε τὴν λέξι κράτος ἤ ἀκόμη καὶ τὴν λέξι χώρα. 

Ἡ συζήτησις διεκόπῃ,  δίχως νὰ καταλήξουμε κάπου. Ἔμεινα ὅμως μὲ τὶς σκέψεις μου. 
Μπορῶ ἀν τί τῆς λέξεως «Ἔθνος» ἤ τῆς λέξεως «Πατρίς» νά χρησιμοποιήσω τίς λέξεις «Κράτος» καί «Χώρα»; 
Συνέχεια

Ἀλβανοί, Ἀρβανίτες καὶ ἡ διαστρέβλωσις τοῦ 1821.

Τὸ παρακάτω ἄρθρον ἔπρεπε νὰ τὸ ἔχω δημοσιεύσει πρὸ καιροῦ, ἀλλὰ τὸ ἄφησα νὰ «περιμένῃ» διότι μαζὺ μὲ τὶς καταγγελίες τοῦ Κωνσταντίνου Χολέβα, ξεκίνησαν νὰ ἐμφανίζονται κι ἄλλες «ὕποπτες» κινήσεις, ἀπὸ διάφορες μεριὲς τῆς χώρας μας, ἰδίως ἀπὸ κάποιους «πανεπιστημιακοὺς» χώρους, ποὺ στόχο ξεκάθαρο εἶχαν νὰ ἀνακινήσουν θέμα ἀλβανικῆς μειονότητος στὴν χώρα μας.

Συνέχεια

24 Ἰουνίου, περὶ γενοκτονίας τῶν Ποντίων ἐπὶ Στάλιν

”Ας λέγω σας, ε παιδία, ντο έντον ση Ρουσίαν

το μιλλέτ ετοπλάεψαν άμον κωσσους πουλία.

Τη Ουζμπεκιστάν Ουράλια Καζαχστάν τα δρόμια έρημα ν’ απόμενε

έφαγαν το καρδόπον μου και ολίγον επέμνε.” 

Με αυτούς τους στίχους από ένα ποντιακό ποίημα θα ξεκινήσουμε μαζί το οδοιπορικό στη Σοβιετική Ρωσσία. Εκεί που στις αρχές έως τα μέσα του αιώνα μας διαδραματίστηκε ο διωγμός και η γενοκτονία των Ελλήνων Ποντίων της Κριμαίας και του Καυκάσου. Μια περιοχή στην οποία η καρδιά του Ελληνισμού χτυπούσε για αιώνες αφού οι πρώτες ελληνικές αποικίες που ιδρύθηκαν στην περιοχή αυτή χρονολογούνται από τον 6ο αιώνα π.Χ. Μέχρι και σήμερα αν πάτε μια βόλτα προς την περιοχή εκείνη, οι αρχαίες πόλεις των Ελλήνων βρίσκονται βυθισμένες μέσα στο νερό, μαρτυρώντας ότι και από εκεί κάποτε πέρασε το ένδοξο γένος των Ελλήνων. Αυτούς τους Έλληνες λοιπόν, με κατηγορίες ανυπόστατες ο πατερούλης Στάλιν μαζί με τον συνεργό του Μπέρια τους οδήγησαν στις ερήμους του Καζακστάν και του Ουζμπεκιστάν με σκοπό να αφανίσουν και να εκμηδενίσουν τον Ελληνισμό της Ρωσσίας. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν…..

Συνέχεια

28η Ὀκτωβρίου 1940: Ἡ ἡμέρα ποὺ νικήθηκε ὁ ζόφος.

Του ακαδημαϊκού  Κωνσταντίνου Δεσποτόπουλου
 
Την 28η Οκτωβρίου 1940, η προοπτική της Ιστορίας ήταν όσο ποτέ ζοφερή. Οι λαοί της Ευρώπης είχαν υποδουλωθεί ή φαίνονταν έτοιμοι να υποκύψουν στην φυλετική αλαζονεία του προβαλλόμενου ως «λαού των κυρίων». Η Γερμανία σάρωνε τα σύ­νορα των ηπειρωτικών επικρατειών, απειλούσε την υπόσταση της θαλασσοκράτειρας, προχωρούσε ακάθεκτη προς την κοσμοκρατορία.

Νὰ κι ὁ Καύκασος…

Κάτι λέγαμε γιὰ Καύκασο… Κακῶς; Γιὰ νὰ δοῦμε…  
Ἀσκήσεις τῆς Ῥωσσίας στὸν Καύκασο.
Ὅμως ὁ Καύκασος στὰ νότιά του ἔχει καὶ τὸ Ἰράν!!!
Κι αὐτὸ τὸ Ἰρὰν ἔχει γίνει ξεκάθαρος στόχος πολλῶν ἐπιδόξων  «ἀφεντικῶν»….
Οἱ Ῥῶσσοι γνωρίζουν!
Κι ὅταν κάποιος γνωρίζῃ, τρέχει νὰ προλάβῃ κάτι…. 
Ἔχουν λοιπὸν ξεκάθαρα πάρει θέσεις μέσα στὴν Συρία.
Ἀπὸ τὴν ἄλλην ἔχουν ξεκάθαρα δηλώσει τὶς προθέσεις τους ἀναφορικῶς μὲ τὸ μοίρασμα τῆς «πίτας»  καὶ  τὴν Συνέχεια