Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Ἰούλιος

Ἡ ἐθνική μουσική

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Σάν σήμερα στίς 30 Ἰουνίου 1969 ἔφυγε ἀπό τήν ζωή ὁ πεζογράφος Στρατῆς Μυριβήλης (Εὐστράτιος Σταματόπουλος).

Ἕνα μικρό ἀφιέρωμα ἀπό τό κείμενό του ἡ «Ἐθνική μουσική» ἀναφέρει μεταξύ ἄλλλων γι΄αὐτούς πού ἐπιδιώκουν τήν διάβρωσι τῆς Ἑλληνικῆς μας ἐνότητος. Ἡ προσπάθεια αὐτή δέν ξεκίνησε στίς μέρες μας. Διαβᾶστε το. Ἀξίζει. Σάν νά μήν πέρασε μία μέρα: 

«Οἱ πανικόβλητοι τοῦ μοντερνισμοῦ εἶναι συνήθως ἡμιμαθεῖς ἀστοί, ἢ κενόδοξοι νεόπλουτοι, ἢ ἀμόρφωτοι ἱστορικὰ ρωμιοί, ποὺ ταξίδεψαν κάπου στὴν Εὐρώπη, καὶ εἶδαν κόσμο, καὶ γύρισαν κεχηναῖοι ἀπὸ θαυμασμὸ καὶ κατάπληξη.

Ἀνάμεσα σ’ αὐτοὺς ὑπάρχουν καὶ μισομορφωμένοι ἀπὸ ἑλληνικὴ παιδεία διανοούμενοι, ἢ ἀποτυχημένοι φιλόδοξοι, ποὺ εἶναι ἕτοιμοι νὰ ἁρπάξουν κάθε σημαία νεωτεριστικοῦ κινήματος, ποὺ θὰ τοὺς βγάλει ἀπὸ τὴν ἀφάνεια τῆς ἀσημαντότητάς τους καὶ θὰ τοὺς θέσει ἐπὶ κεφαλῆς συλλαλητηρίων.

Συνέχεια →

1η Ἀπριλίου 1955.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Mε συλλαλητήρια διαμαρτυρίας, διαδηλώσεις, γενικές απεργίες και παθητική αντίσταση, ο άμαχος κυπριακός πληθυσμός έδινε παράλληλα με την EOKA τον δικό του αγώνα, ζητώντας μαχητικά αναγνώριση της εθνικής ταυτότητας και σεβασμό από τη διεθνή κοινότητα στο δικαίωμα αυτοδιάθεσης.

Ἔναρξις τοῦ ἀγῶνος τῶν ἀδελφῶν μας Κυπρίων κατὰ τοῦ ἀγγλικοῦ ζυγοῦ!
Ἔναρξις τοῦ αἱματοκυλίσματος!
Ἔναρξις τῆς συγγραφῆς μίας ἀκόμη ἐνδόξου σελίδας ἀπὸ τὴν ἰστορία μας! Συνέχεια →

Ποῦ εἶναι ὁ τᾶφος τοῦ Νικηταρᾶ;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

 

Ὁ Νικήτας ἦταν πάντα ἀπὸ τοὺς ἀγαπημένους μου ἥρωες. Ἀπὸ τὰ πρόσωπα ποὺ πάντα ἐθαύμαζα γιὰ τὴν ἀκεραιότητα, τὸν ἄδολον πατριωτισμό τους καὶ τὸἦθος τους. 

Γνωρίζουμε φυσικὰ πὼς πέθανε πάμπτωχος. Αὐτὸ ποὺ δὲν γνωρίζουμε εἶναι τὸ ποῦ εἶναι ὁ τᾶφος του.
Ἦταν  λοιπόν τόσο ἀσήμαντος ὥςτε νά μήν ἐνδιαφερθῇ κανεῖς πρό κειμένου νά βάλῃ ἕνα σημάδι; Τί στό καλό; Γιὰ τὸν Νικηταρᾶ μιλᾶμε. 

Ἀναζητῶντας λοιπὸν κάποιο στοιχεῖο γιὰ τὸν τάφο τοῦ Νικήτα ἔπεσα στὸ παρακάτω ἄρθρον τοῦ Ἀγγέλου Συνέχεια →

4η Φεβρουαρίου. Μνήμη Θεοδώρου Κολοκοτρώνη

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Ἕνα μικρό ἀφιέρωμα στήν μνήμη τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη. Σήμερα δέν ὑπάρχουν ἥρωες.  Μόνον Νενέκοι.

Πέθανε στίς 4 Φεβρουαρίου τοῦ 1843. Πρίν ἀπό 169 χρόνια.

Ο Θ. Κολοκοτρώνης είναι η σημαντικότερη στρατιωτική και πολιτική φυσιογνωμία της Επανάστασης του 1821. Για την ευφυΐα, την τόλμη, τη σύνεσή του, αλλά και για τη βαρύτητα του λόγου του, που από νέο τον χαρακτήριζαν, επονομάσθηκε «Γέρος του Μοριά» Γεννήθηκε στο Ραμαβούνι της Μεσσηνίας στις 3 Απριλίου 1770, ενώ η καταγωγή του ήταν από το χωριό Λιμποβίσι της Αρκαδίας. Η οικογένειά του – με γενάρχη τον Τσεργίνη – ανέδειξε πολλούς γενναίους κλεφταρματολούς-αγωνιστές και κατέβαλε βαρύ τίμημα στον απελευθερωτικό αγώνα κατά των Τούρκων. Μέχρι την έκρηξη της Επανάστασης περίπου εβδομήντα Κολοκοτρωναίοι είχαν βρει το θάνατο στον αγώνα κατά των Τούρκων.

 Ο πατέρας του Κωνσταντής ήταν Συνέχεια →

Οἱ Τζαβελλαῖοι, ἡ Τζαβέλλα καὶ ἡ Εὐρώπη.

ἀπὸ τὸν/τὴν

3

Καμμία σχέσις μεταξὺ τοῦ Κίτσου καὶ τῆς μανδᾶμ!

Οἱ ὁπλαρχηγοὶ μὲ τὸ ὄνομα Τζαβέλλας, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, ἔδωσαν τὸ αἷμα τους πρὸ κειμένου νὰ διασφαλίσουν τὴν πολυπόθητη λευτεριά.

Προέρχονταν ἀπὸ τὸ Σούλι καὶ ὁ πρῶτος τους ἀντίπαλος, ὁ ὁποῖος καὶ τοὺς ἀφάνισε, ἦταν ὁ Ἀλῆ πασᾶς.

Ἀλλὰ δὲν σταμάτησαν ἐκεῖ. 

Σὲ κάθε μας ἱστορικὴ στιγμὴ ἔδωσαν τὸ «ΠΑΡΟΝ» καὶ προάσπισαν μὲ τὸ αἷμα τους τὴν λευτεριὰ καὶ τὴν Πατρίδα. 

Μεταφέρω μερικὲς χρήσιμες πληροφορίες ἀπὸ τὴν βικιπαίδεια:

Οι Τζαβελλαίοι ήταν παλιά και μεγάλη ελληνική οικογένεια αγωνιστών από το Σούλι.

Τα πιο ονομαστά μέλη της ήταν ο Λάμπρος Τζαβέλλας, ο Φώτος Τζαβέλλας και ο Κίτσος Τζαβέλλας.Γνωστά μέλη

Συνέχεια →

«Βούλγαρος νὰ μὴ μείνῃ!»

ἀπὸ τὸν/τὴν

3

Ἕνα μικρὸ ἀφιέρωμα στὸν Παῦλο Μελᾶ.
Μικρό, διότι ἀδύνατον νὰ μπορέσουμε νὰ ἀνταποδώσουμε, στὸ ἐλάχιστον, ὅσα ἐκεῖνος ἔπραξε, ἐμμένοντας ἔως τοῦ τέλους του στὶς ἰδέες του καὶ στὶς ἀρχές του.
Καί, ἀνεξαρτήτως τοῦ τί πιστεύει ὁ καθείς…
…αὐτὰ τὰ πρόσωπα, ποὺ πεθαίνουν γιὰ τὶς ἰδέες καὶ τὶς ἀρχές των, εἶναι καὶ τὰ μόνα πού, σύσσωμος ἡ Ἀνθρωπότης ὀφείλει νὰ τιμᾶ, διότι αὐτὰ καὶ μόνον αὐτὰ τὸ δικαιοῦνται… Καὶ τὸ δικαιοῦνται διότι, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν συμφωνοῦμε ἢ διαφωνοῦμε μὲ τὶς θέσεις των, ἕνα εἶναι βέβαιον: ὁ σκοπὸς εἶναι μεγαλύτερος ἀπὸ τὸ πρόσκαιρον τοῦ βίου!

Με κατάνυξη και παρουσία δεκάδων πολιτών, Δημοτικών Συμβούλων, ανθρώπων από τον πολιτικό, οικονομικό και θρησκευτικό χώρο της Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκε την Κυριακή η επιμνημόσυνη δέηση, στο πλαίσιο του εορτασμού του Μακεδονικού Αγώνα, στο ναό του Αγίου Ελευθερίου, στο Δήμο Παύλου Μελά.Η δέηση έλαβε χώρα παρουσία του Δημάρχου Διαμαντή Παπαδόπουλου και πλήθους δημοτών. Από την πλευρά του, ο κ. Παπαδόπουλος ανέφερε «Η επέτειος μνήμης του μάρτυρα της Μακεδονικής ελευθερίας Παύλου Μελά, γνωστού και ως καπετάν Μίμης Ζέζας, αποτελεί σημείο αναφοράς για τη νεότερη ελληνική ιστορία και εθνική γιορτή για κάθε πολίτη. Το θάρρος, η αυτοθυσία, η περηφάνια, η αποφασιστικότητα και η έντονη αγωνιστική συνείδηση που τον αναγνώριζε, είναι αναγκαία χαρακτηριστικά για κάθε Έλληνα, στην δύσκολη περίοδο που διανύουμε.

Αισθάνομαι περήφανος που ο νέος Καλλικρατικός Δήμος, τον οποίο έχω την ευλογία να διοικώ, φέρει την επωνυμία ενός μεγάλου Έλληνα οραματιστή, ενός πατριώτη που θυσίασε την ζωή του στον βωμό της ελευθερίας και της εθνικής ολοκλήρωσης. Αισθάνομαι περήφανος που το πρώην στρατόπεδο, που έφερε το όνομά του, αποδόθηκε στον Δήμο μας και θα αποτελέσει ένα έργο πνοής και δημιουργίας για τις Δυτικές Συνοικίες. Ο Παύλος Μελάς οραματίστηκε μια Ελλάδα Συνέχεια →