Ὁ δρόμος τοῦ Μαραθωνίου μαχητοῦ.

Ξέρουμε καὶ νὰ πολεμᾶμε καὶ νὰ νικᾶμε! 

Ξέρουμε καὶ νὰ πεθαίνουμε γιὰ τὴν ἐλευθεριά μας καὶ νὰ τὴν τραγουδᾶμε!

Συνέχεια

Ὁ Μιλτιάδης.

Θὰ ἦταν καλὸ κάπου κάπου νὰ ῥίχνουμε μίαν ματιὰ στὴν ἱστορία μας. Ἔχει πολλὰ νὰ μᾶς διδάξῃ. 

Ἡ ἱστορία γιὰ παράδειγμα τοῦ Μιλτιάδου…

Πῶς ἔζησε καὶ πῶς πέθανε!

Ἕνα ἄλλο Ἑλλαδοξεφτιλιστάν καὶ τότε;

Ὄχι ἀκριβῶς.

Ἁπλῶς ἡ …κεκτημένη ταχύτης τῆς δημοκρατίας, ἢ ὀρθότερα τῆς ὀχλοκρατίας.

Συνέχεια

Ὁ Ἐχετλαῖος τοῦ Μαραθῶνος!

Σὰν σήμερα, βάσει τῶν ἱστορικῶν στοιχείων ποὺ διαθέτουμε, διεξήχθῃ μία ἀπὸ τὶς σημαντικότερες μᾶχες ὅλων τῶν ἐποχῶν γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα. 

Κάποτε, γιὰ νὰ μπορέσω νὰ περιγράψω σὲ παιδιὰ νηπιακῆς ἡλικίας τὸ μέγεθος τῶν δυνάμεων ποὺ εἶχαν ἀντιπαραταχθεῖ, τὸ παρομοίασα μὲ τὴν μάχη ἑνὸς δεινοσαύρου μὲ ἕναν τρᾶγο. (Βλέπετε, τὰ παιδιά μας διδάσκονται τὴν ὕπαρξι τῶν δεινοσαύρων… Τὴν μάχη τὴν «μαθαίνουν» ἀκροθιγῶς….) 

Σήμερα, ἀρκετὰ χρόνια ἀργότερα ἀπὸ ἐκείνη τὴν περιγραφή, συνειδητοποιῶ πὼς δὲν ἦταν καὶ τόσο ὑπερβολική. Ἀναλογισθεῖτε μόνον τὸ μέγεθος τῶν δυνάμεων καὶ θὰ καταλάβετε….

Συνέχεια

Εἰς τὸν κάμπο τοῦ Μαραθῶνος

Ἀλληγορικὴ παράστασις: «Νὰ θυμᾶστε τὸν Μαραθῶνα».
Ὁ Μιλτιάδης ἐμφανίζεται σὲ Τοῦρκο στρατιώτη, προαναγγέλλοντας τὴν νίκη τῶν Ἑλλήνων. 
Πηγή : JOLY, Alexis Victor. Vues de la Grèce moderne, Lithographiées par A.J., accompagnées d’un texte descriptif, par E.L., Παρίσι, Imprimerie de Dondey-Dupré, MDCCCXXIV [=1824].

Ἀπὸ τὸν ἀγαπητό μας Φειδία μία ἐξαιρετικὴ ἐργασία-ἔρευνα γιὰ τὴν μάχη τοῦ Μαραθῶνος, καθὼς φυσικὰ καὶ τὰ σχετικὰ ἀφιερώματα ποὺ τὴν συνοδεύουν. Σημαντικὸ στοιχεῖον τὸ ὁδοιπορικό, μέσα ἀπὸ τὶς (προφορικὲς ἔως τότε) παραδόσεις μας πού, ὡς (προφορικὸς) μῦθος, παρέμειναν στοὺς τόπους μας, γιὰ νὰ διηγοῦνται οἱ παλαιότεροι στοὺς νεωτέρους τὰ ἔνδοξα ἐκείνα γεγονότα.

Σημαντικὴ (προσωπικὴ) σημείωσις, ἀπὸ βίωμά μου σὲ χωριὸ τῆς εὑρυτέρας περιοχῆς τῶν Θηβῶν. Συνέχεια

Ἐάν νικήσουν, ἐμεῖς δὲν θὰ ἔχουμε Πατρίδα γιὰ νὰ ἐπιστρέψουμε!

Τὰ πολλαπλὰ καὶ ταυτόχρονα κτυπήματα, ποὺ δεχόμαστε,  σὲ κάθε πεδίον τῆς ζωῆς μας, δὲν εἶναι κάτι ποὺ πρέπει νὰ ἀγνοοῦμε ἤ νὰ μὴν συνδέουμε. Δὲν μπορεῖ γιὰ παράδειγμα τὸ ΛΑΘΡΟμεταναστευτικόν νὰ εἶναι ἀνεξάρτητον τοῦ μνημονίου. Οὖτε τὰ ἐπεκτατικά σχέδια τῶν σκοπιανοαλβανῶν, ἀνεξάρτητον τοῦ τουρκικοῦ ἐπεκτατισμοῦ. Οὖτε ἡ περίεργη «ἀτμόσφαιρα» τῶν Αἰγαιακῶν ὑποθέσεων ἀνεξάρτητον ὅλων τῶν προηγουμένων. Ἐὰν προσθέσουμε καὶ κάτι κάρτες πολίτου, κάτι codex alimentarius, κάτι παύσεις σχολείων, κάτι ἐπισκέψεις τοῦ μεγάλου βεζίρου, τότε ἴσως ἀντιληφθοῦμε πὼς ὅλα συμβαίνουν ταὐτοχρόνως, μὲ ἀπώτερον Συνέχεια