“Photography can be just a matter of luck.” Dmitri Kessel
Ὁ Dmitri Kessel ἦταν γιὸς ἀγρότη, καὶ γεννήθηκε ἀμέσως μετὰ τὴν ἀλλαγή τοῦ αἰῶνα στὸ Κίεβο, στὶς 20 Αὐγούστου 1902 καὶ πέθανε στὸ Southampton, τῆς Νέας Ὑόρκης, στὶς 26 Μαρτίου 1995. Ἡ πρώτη του φωτογραφικὴ μηχανὴ ἦταν μία Brownie ποὺ τοῦ δώρισε ὁ πατέρας του ὃταν ἒγινε 14 χρονῶν.
Συνέχεια
”Ας λέγω σας, ε παιδία, ντο έντον ση Ρουσίαν
το μιλλέτ ετοπλάεψαν άμον κωσσους πουλία.
Τη Ουζμπεκιστάν Ουράλια Καζαχστάν τα δρόμια έρημα ν’ απόμενε
έφαγαν το καρδόπον μου και ολίγον επέμνε.”
Με αυτούς τους στίχους από ένα ποντιακό ποίημα θα ξεκινήσουμε μαζί το οδοιπορικό στη Σοβιετική Ρωσσία. Εκεί που στις αρχές έως τα μέσα του αιώνα μας διαδραματίστηκε ο διωγμός και η γενοκτονία των Ελλήνων Ποντίων της Κριμαίας και του Καυκάσου. Μια περιοχή στην οποία η καρδιά του Ελληνισμού χτυπούσε για αιώνες αφού οι πρώτες ελληνικές αποικίες που ιδρύθηκαν στην περιοχή αυτή χρονολογούνται από τον 6ο αιώνα π.Χ. Μέχρι και σήμερα αν πάτε μια βόλτα προς την περιοχή εκείνη, οι αρχαίες πόλεις των Ελλήνων βρίσκονται βυθισμένες μέσα στο νερό, μαρτυρώντας ότι και από εκεί κάποτε πέρασε το ένδοξο γένος των Ελλήνων. Αυτούς τους Έλληνες λοιπόν, με κατηγορίες ανυπόστατες ο πατερούλης Στάλιν μαζί με τον συνεργό του Μπέρια τους οδήγησαν στις ερήμους του Καζακστάν και του Ουζμπεκιστάν με σκοπό να αφανίσουν και να εκμηδενίσουν τον Ελληνισμό της Ρωσσίας. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν…..
Σὰν σήμερα ἐφονεύθη ὁ Παῦλος Μελάς… Ὁ βίος του, τὰ κατορθώματά του, ὁ θάνατός του… μιὰ ἱστορία ὁλάκερη ἡρωισμοῦ καὶ ἀνιδιοτελείας… Θαῤῤεῖς πὼς τοῦτος ἐδῶ, ἐξεπετάχθη μέσα ἀπὸ τὰ Ἔπη τοῦ Ὁμήρου γιὰ νὰ ἀποδείξῃ πὼς οἱ Ἥρωες πεθαίνουν μία φορά… μὰ Ἀθάνατοι μένουν γιὰ πάντα…!
Ἀπόδρασις ἀπὸ τὴν μετριότητα λοιπόν… Νὰ σκοπὸς μιᾶς ζωῆς…! Συνέχεια
Στίς 22 Φεβρουαρίου τοῦ 1821 ὁ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης διαβαίνει τόν ποταμό Προῦθο καί ὑψώνει τήν σημαία τῆς ἐπαναστάσεως στό Ἰάσιο τῆς Μοδοβλαχίας, ὅπου οἱ τοπικοί ἄρχοντες ἦσαν Ἕλληνες Φαναριῶτες. Ὀκτώ χρόνια μετά ὁ ἀδελφός του, Δημήτριος ἔμελλε νά δώσῃ τήν τελευταία μάχη τοῦ ἀγῶνα γιά τήν Ἐθνική Ἀνεξαρτησία. Σάν σήμερα.
Ἡ Μάχη της Πέτρας υπήρξε Συνέχεια
Σήμερα, λόγῳ τῆς ἡμέρας, καὶ λόγῳ τῆς βλακείας μας, ἀλλὰ καὶ λόγῳ τοῦ ὅ,τι χρειαζόμεθα κάπου κάπου νὰ μαθαίνουμε τὶς ῥίζες μας, ἕνα μικρὸ ἀφιέρωμα.. Τόσο δά..
Στὸν Μέγιστο Δασκαλογιάννη… Συνέχεια
