Ἀφιέρωμα στὴν 17η Μαρτίου τοῦ 1821 καὶ σὲ ἐκείνους ποὺ ἐμπρὸς στὸ εἶναι τους καὶ στὸ ἔχει τους ξαφνιάστηκε ἡ φύσις…
Σὲ ἐκείνους ποὺ σήκωσαν τὴν Πατρίδα στὰ χέρια τους…
Ἀδέρφια, ἐτούτη τὴν ἡμέρα οἱ πρόγονοί μας, γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, ἔκαναν τὸ ἀδύνατο δυνατό. Ἄλλάξαν τὸ ἄδικο σὲ δίκαιο καὶ κυρίως μετέτρεψαν τὸ παράλογο σὲ ὑπέρλογο. Συνέχεια
Ο Χίτλερ στην Πράγα στις 15 Μαρτίου του 1939
«…Οργάνωσε έτσι το σχέδιο επιθέσεως στην χώρα και όρισε ημερομηνία εισβολής τις 15 Μαρτίου 1939. Μία ημέρα πριν, στις 14 Μαρτίου, ο Χίτλερ αποκαλύπτει το σχέδιο εισβολής στον πρόεδρο Jozef Tiso, ζητάει την παράδοση της χώρας και ο δεύτερος αποδέχεται τους όρους παραδόσεως στους Γερμανούς. Την επόμενη ημέρα, οι Γερμανικές δυνάμεις εισέρχονται στην Τσεχοσλοβακία χωρίς να συναντήσουν καμμία αντίσταση….» Συνέχεια
Ἔφθασε ὁ Μάρτιος, ὁ πρῶτος ἦχος τῆς Ἀνοίξεως…
Ὁ μῆνας ποὺ ξυπνᾶ ἡ φύσις καὶ μαζὺ μὲ αὐτὴν ξυπνοῦν καὶ οἱ αἰσθήσεις μας.
Τὰ δένδρα ἀνθίζουν, καινούργια λουλούδια ἀνατέλλουν καὶ ὁ κάθε κρυμμένος σπόρος ξεπερνᾶ τὰ ἐμπόδια καὶ ἀνοίγει δρόμο πρὸς τὸ φῶς. Συνέχεια
«…Οι ελληνικές μονάδες υπεχώρησαν με υποδειγματική τάξη και παρετάχθησαν στην δυτική όχθη του ποταμού Δνείστερου, για να υπερασπίσουν την περιοχή της Βεσσαραβίας (σημερινή Μολδαβία) από τις επιθέσεις του Κόκκινου Στρατού. Στην περιοχή της Κριμαίας παρέμεινε έως τις 14 Απριλίου 1919 το 2ο Σύνταγμα Πεζικού, όπου αντιμετώπισε αλλεπάλληλες επιθέσεις του Κόκκινου Στρατού και κατέστειλε την εξέγερση των εργατών της Σεβαστουπόλεως, ενισχυμένους με Γάλλους ναύτες, οι οποίοι είχαν στασιάσει. Τον Ιούνιο του 1919 το Α’ Σώμα Στρατού προωθήθηκε στην Σμύρνη, όπου ο ελληνικός στρατός επιχειρούσε από τον Μάιο. Οι συνολικές απώλειες του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στην μεσημβρινή Ρωσσία ανήλθαν σε 398 νεκρούς και 657 τραυματίες. Συνέχεια
Η πρώτη σελίδα του Προσωρινού Πολιτεύματος της Ελλάδος που εκδόθηκε στην Πιάδα το 1822.
Αθήνα, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.
Χριστόπουλος, Γ. (εκδ.), Ιστορία του Ελληνικού Έθνους: Από την Ελληνική Επανάσταση ως την Ίδρυση του Ελληνικού κράτους από το 1821 ως το 1832, τ. ΙΒ’, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1975, σ. 214.
© Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος.
Στις 20 Δεκεμβρίου 1821 ξεκίνησε τις εργασίες της η A’ Εθνοσυνέλευση στην Πιάδα (αρχαία Eπίδαυρος).
Σε αυτήν παραβρέθηκαν αντιπρόσωποι από τις περισσότερες επαναστατημένες περιοχές. Σε ό,τι αφορά στην γεωγραφική και κοινωνική προέλευση των «παραστατών», όπως αποκαλούντο, η συντριπτική πλειονότητά τους αποτελείτο από Μοραΐτες, Ρουμελιώτες και νησιώτες πρόκριτους και κληρικούς. Πρόκειται για τις προεπαναστατικές ηγετικές ομάδες στις οποίες προστέθηκαν Φαναριώτες και λόγιοι που είχαν καταφθάσει στις επαναστατημένες περιοχές κατά τους πρώτους μήνες της επαναστάσεως. Συνέχεια
Ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς ἐπετείου Ἁλώσεως τοῦ Παλαμηδίου (30 Νοεμβρίου 1822) νὰ ἀφιερώσουμε κάποιες ἀράδες στὸν Πρωταγωνιστὴ τοῦ μεγάλου ἐκείνου ἐπιτεύγματος, τὸν λιγότερο καὶ ἴσως …καθόλου γνωστό, Δημήτριο Μοσχονησιώτη! 
Ὅπως συμβαίνει πάντα (κακῇ τῇ μοίρᾳ ἢ ἡ καλλιέργεια τῶν κακῶν χαρακτηριστικῶν τῆς ἑλληνικῆς ῥάτσας, ἀπὸ ἐπιτηδείους ἐξουσιαστές;) ἐκεῖνοι οἱ ὅποιοι πιστοὶ στὸ ὑπὲρ Πατρῖδος καθῆκον μάχονται ἕως ἐσχάτων καὶ δὲν λαμβάνουν τὴν πρέπουσα ἀναγνώριση, τοὐλάχιστον ἐκείνη ποὺ ἱστορικὰ τοὺς ἀναλογεῖ… Συνέχεια
