Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Σπαρτιάτες

Κυνὸς Κεφαλές.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

ΚΥΝΟΣ ΚΕΦΑΛΕΣ 197 π.Χ. – ΠΥΔΝΑ 168 π.Χ.

ΟΙ ΜΑΧΕΣ

Την εποχή όπου στο δυτικό τμήμα της Μεσογείου διεξαγόταν ο Β’ Καρχηδονικός Πόλεμος (218-201 π.Χ.), στο ανατολικό η Ελλάδα ζούσε τη φθορά του Συμμαχικού Πολέμου (220-217 π.Χ.) ανάμεσα στην Αχαϊκή και στην Αιτωλική Συμπολιτεία και αντιμετώπιζε τις επεκτατικές βλέψεις του βασιλιά της Μακεδονίας Φιλίππου Ε’. Οι ελληνικές πόλεις-κράτη βρίσκονταν σε παρακμή. Οι Αθηναίοι είχαν εξελιχθεί σε κόλακες των ισχυρών, οι Αιτωλοί σε ληστές και τους Σπαρτιάτες κυβερνούσαν ηγέτες ο ένας χειρότερος από τον άλλον. Ο μόνος που θα μπορούσε να διασφαλίσει την ανεξαρτησία της Ελλάδας ήταν ο Φίλιππος, ο οποίος ωστόσο δεν υπολόγισε σωστά τη ρωμαϊκή απειλή και αντί να συνάψει χρήσιμες συμμαχίες είδε τους Ρωμαίους ανταγωνιστικά: πρώτα εξεστράτευσε εναντίον τους στην Ιλλυρία (Α’ Μακεδονικός Πόλεμος, 214 π.Χ.), μετά συνεμάχησε με τον Αννίβα, Συνέχεια →

Ὁ Μέγας -ἄγνωστος Ἕλλην- Ἀρχύτας Ταραντῖνος.(428-347 π.κ.ε.)

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Στη μινωική αποικία της παρακείμενης του βορείου μέρους του κόλπου του Τάραντα χερσονήσου είχε κτισθεί πόλη, στην οποία δόθηκε από κάποιον ήρωα το όνομα Τάρας. Μετά τον Πρώτο Μεσσηνιακό Πόλεμο οι Σπαρτιάτες αποίκισαν εκ νέου την πόλη. Ο Τάρας δεν άργησε να διακριθεί μεταξύ των πόλεων της Μεγάλης Ελλάδας τόσο από οικονομικής – εμπορικής άποψης, όσο και από πολιτικής κι επιστημονικής. Στον Τάραντα γεννήθηκε ο Μέγας Αρχύτας.

Για το βίο και το έργο του Αρχύτα έγραψαν ειδικές πραγματείες ο Αριστοτέλης (« Η φιλοσοφία τού Αρχύτα») και ο  Αριστόξενος. Τα έργα όμως αυτά, εκτός από λίγα αποσπάσματα, χάθηκαν. Γι’ αυτό οι πληροφορίες μας Συνέχεια →

Γῆν τε καὶ ὕδωρ.

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

 

Κάποτε ἔφθασαν κάποιοι ἄλλοι ὑποψήφιοι κατακτητὲς γιὰ νὰ ζητήσουν γῆ τε καὶ ὕδωρ.
Τότε, λίγο διαφορετικὰ ἀπὸ τὸ τώρα, ὅλοι οἱ ἐλεύθεροι Ἄνθρωποι αὐτοῦ τοῦ τόπου, ἀντέδρασαν καὶ «ἐπλήρωσαν» καταλλήλως τοὺς θρασεῖς πρέσβεις. 

Σήμερα ὁ τρόπος ἄλλαξε. 
Σήμερα δὲν στέλνουν πρέσβεις, στέλνουν τραπεζῖτες κι ἀπὸ πίσω στέλνουν τρόικες καὶ ΔΝΤ καὶ εὐρωπΕϊκὲς ἐπιτροπὲς ἐλέγχου. Τὸν ἴδιον πόθο εἶχαν καὶ τότε, τὸν ἴδιον ἔχουν καὶ σήμερα. Μὲ μία διαφορά…
Συνέχεια →

Μικρά καί Σπαρτιάτικα

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Λέγεται ότι…

– Οι Σπαρτιάτες πολεμιστές, φορούσαν ερυθρό μανδύα, για μην διακρίνονται τα αίματα των πληγών τους και παίρνουν θάρρος οι αντίπαλοί τους.

– Οι Σπαρτιάτες, δεν ρωτούσαν πόσοι είναι οι εχθροί, αλλά που είναι.

– Κατά την περίοδο των Πελοποννησιακών Πολέμων, οι ασπίδες των Σπαρτιατών έφεραν πάνω τους το γράμμα «Λ» (Λακεδαιμόνιοι). Ήταν ένα είδος ψυχολογικού πολέμου, υπενθυμίζοντας έτσι συνεχώς στους αντιπάλους, ποιους ακριβώς πολεμούσαν (δηλαδή τους καλύτερους πολεμιστές στην Ελλάδα).

– Όταν κάποιος ρώτησε τον βασιλιά Αγησίλαο, γιατί η Σπάρτη είναι ατείχιστη, Συνέχεια →

Κατσαντώνης καὶ Χασιώτης

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Όταν διάβασα για την ζωή και ειδικώς για τον θάνατο του Κατσαντώνη,το 1809 από τον Αλή Πασά, δεν μπόρεσα παρά να κάνω αυτές τις σκέψεις..

Συνέχεια →

Παιδιὰ…τῆς Ἑλλάδος παιδιά…

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

 

Τι ωραία δείγματα Ελλήνων..!
Αγέρωχοι, χαμογελαστοί, με αυτοπεποίθηση..

Με το «δωμάτιο του φόβου» στο μυαλό τους, καλά κλειδωμένο,όπως μόνο οι Ἐλληνες μαχητές πρόγονοί του ήξεραν να κάνουν.
Αλλωστε, το dna  στο αίμα τους και δεν τους αφήνει να νοιώσουν αλλοιώς..

Παιδιά της Ελλάδος παιδιά…Αυτό ακριβώς…της Ελλάδος παιδιά! Αξια παιδιά!!

Συνέχεια →