Δένδιας:
«Δὲν θὰ χαϊδέψουμε αὐτιὰ γιὰ τὰ τα «κόκκινα» δάνεια – Ψάχνουμε τὴν βελτίστη λύση»
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Κέρκυρα
Τὸ Πρωτόκολλον τῆς Κερκύρας.
Πολλὰ εἶναι αὐτὰ ποὺ δὲν μᾶς ἔχουν πεῖ… Περισσότερα ὅμως εἶναι αὐτὰ ποὺ μᾶς ἔχουν πεῖ …ἀνάποδα, διαστρεβλώνοντας τὰ ἱστορικὰ γεγονότα καί, καταληκτικῶς, διαβρώνοντας τὶς ἀντιλήψεις μας, τὸ ἦθος μας καὶ τὴν ταὐτότητά μας. Μὰ ἕνα ἀπὸ τὰ χείριστα ἱστορικὰ περιστατικὰ ἀποσιωπήσεως, διαστρεβλώσεως καὶ δηλητηριάσεως ἐθνικῆς συνειδήσεως εἶναι τὸ διαχρονικὸ κρατικὸ ἔγκλημα κατὰ τῆς Βορείου Ἠπείρου.
Συνέχεια
Ἡ ἰταλικὴ κατάληψις τῆς Κερκύρας καὶ ὁ βομβαρδισμὸς τῶν ἀμάχων. (1923)
Στις 27 Αυγούστου 1923, στο δρόμο Ιωαννίνων-Αργυροκάστρου, μέσα στο ελληνικό έδαφος και κοντά στην Κακαβιά, άγνωστοι σκότωσαν τον στρατηγό Ενρίκο Τελίνι και τέσσερα μέλη της ιταλικής επιτροπής, η οποία- μαζί με την αντίστοιχη αλβανική και ελληνική- συμμετείχε στη Διεθνή Επιτροπή για τη χάραξη της ελληνοαλβανικής μεθορίου. Ακολούθησε η κατάληψη της Κέρκυρας από την Ιταλία και ο βομβαρδισμός αμάχων, σε μια κρίση που αποτέλεσε, μεταξύ άλλων, και την «πρεμιέρα» της πολιτικής του Μπενίτο Μουσολίνι στο διεθνές στερέωμα. Επιμέλεια: Κατρίν Αλαμάνου
Η δολοφονία του Ενρίκο Τελίνι και των υπόλοιπων τεσσάρων μελών της ιταλικής επιτροπής (του ταγματάρχη Corti, του υπασπιστή λοχαγού Bonaccini, του οδηγού του αυτοκινήτου και ενός διερμηνέα), έφερε την Ελλάδα στα πρόθυρα μιας νέας πολεμικής σύρραξης, έναν χρόνο μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και μόλις ένα μήνα μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης. Συνέχεια
Ὁ βομβαρδισμὸς τῶν ἰταλικῶν θέσεων ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ ναυτικό.
[Κέρκυρα, λίγο πριν το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο: Τα τέσσερα αντιτορπιλλικά τύπου Dardo: Κουντουριώτης, Ύδρα, Σπέτσες και Ψαρά τα οποία είχε το ελληνικό ναυτικό, αγκυροβολημένα στην Κέρκυρα μαζί με άλλα μικρότερα πλοία. Στο κέντρο της φωτογραφίας, πλησιέστερα προς την ακτή, το Α/Τ Κουντουριώτης και στο βάθος σέρβικο τουριστικό. Το τέταρτο από τα Dardo μόλις που διακρίνεται αριστερά καλυπτόμενο από τα κτίρια κοντά στο Καφέ Γυαλί.]
Μία Βόρειο Ἤπειρο ποὺ διαρκῶς ἀπελευθέρωνε ὁ Ἑλληνικὸς στρατὸς καὶ διαρκῶς παρέμενε στὰ χέρια αὐτῶν ποὺ τὴν ὑπεξαίρεσαν.
Ἡ συμμετοχὴ τοῦ πολεμικοῦ μας ναυτικοῦ σαφῶς καὶ στάθηκε καθοριστικὴ στὴν γενικοτέρα ἀμυντικὴ θέσι τῶν Ἑλληνικῶν δυνάμεων, ἰδίως τὶς πρῶτες ἡμέρες τοῦ πολέμου. Συνέχεια
Ἡ συμμετοχὴ τῆς Ἀλβανίας στὴν ἐπίθεσι κατὰ τῆς Ἑλλάδος τὴν 28η Ὀκτωβρίου 1940
(Σημ. Φιλίστωρος: Από σήμερα θα ξεκινήσω ένα μικρό αφιέρωμα για την σημαντικότερη Εθνική επέτειο της σύγχρονης Ιστορίας μας, της 28ης Οκτωβρίου. Το αφιέρωμα αυτό θα περιλαμβάνει το εξαιρετικό και εμβριθές κείμενο του κ. Νικολάου για τον ρόλο της Αλβανίας στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, θα έχει ένα σχετικό μικρό απόσπασμα από το ημερολόγιο του Σεφέρη που είδαμε στα «24 γράμματα», θα παραθέσω για πρώτη φορά σε πλήρες κείμενο την ομιλία Μουσολίνι στην οποία απειλούσε ότι θα «σπάσει τα πλευρά της Ελλάδος» αλλά και την απάντηση του Μεταξά και στο τέλος θα αναρτήσω κάτι ενδιαφέρον που έγραψα το Σάββατο για την στάση της Χιτλερικής Γερμανίας έναντι της Ελλάδος λίγο πριν και λίγο μετά της ιταλική εισβολή. Καλή ανάγνωση και χρόνια πολλά σε όλους)
Ποιος ο ρόλος της Αλβανίας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Του Χαράλαμπου Νικολάου
Ταξίαρχου ε.α., τ. καθηγητή Στρατιωτικής Ιστορίας ΣΣΕ
Ο «Βασιλιάς» της Αλβανίας Ζώγου
Το 1939 τα ιταλικά στρατεύματα, υπό τον στρατηγό Γκουτσόνι, αποβιβάσθηκαν στο Δυρράχιο, το πρωί της 7ης Απριλίου. Ο βασιλιάς Ζώγου δεν αιφνιδιάστηκε δεδομένου ότι είχαν προηγηθεί, πριν από έναν μήνα και πλέον, εντατικές διπλωματικές συνομιλίες. Υφίστατο το στοιχείο του αιφνιδιασμού για τις ξένες κυβερνήσεις, εκτός της Γερμανίας και ίσως της Γιουγκοσλαυΐας. Δεν προβλήθηκε κάποια σοβαρή αντίσταση κατά των Ιταλών. Ο αλβανικός λαός στην πλειοψηφία του υποδέχθηκε τους Ιταλούς στρατιώτες ως «ελευθερωτές». Συνέχεια
Ἡ ἄμυνα τῆς Λευκάδος.
Μία οὐδόλως γνωστὴ πτυχὴ τῆς ἱστορίας μας, ποὺ συνέβῃ λίγα χρόνια πρὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς ἐπαναστάσεως, ἦτο ἡ ἐπίθεσις ποὺ ἐδέχθῃ ἡ Λευκάδα ἀπὸ τὸν Ἀλῆ πασσᾶ, τὸν Μάϊο τοῦ 1807.
Μεταξὺ τῶν πολλῶν περιοχῶν ποὺ ὁ Ἀλῆ πασσᾶς προσπάθησε νὰ προσαρτήσῃ στὸ μεγάλο του βασίλειον, ἦταν καὶ τὰ Ἑπτάνησα. Ἄλλως τε οἱ κατ’ ἐξακολούθησιν ἐπιθέσεις του στὴν Πρέβεζα καὶ στὴν Πάργα ἀποδεικνύουν πὼς ὀνειρεύετο ἕνα μεγάλο βασίλειο, ἱκανὸ νὰ ἀνατρέψῃ καὶ τὸν ἴδιον τὸν σουλτάνο, μὲ Συνέχεια