Ἀρχεῖα ἐτικέττας: 1822

4η Φεβρουαρίου. Μνήμη Θεοδώρου Κολοκοτρώνη

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Ἕνα μικρό ἀφιέρωμα στήν μνήμη τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη. Σήμερα δέν ὑπάρχουν ἥρωες.  Μόνον Νενέκοι.

Πέθανε στίς 4 Φεβρουαρίου τοῦ 1843. Πρίν ἀπό 169 χρόνια.

Ο Θ. Κολοκοτρώνης είναι η σημαντικότερη στρατιωτική και πολιτική φυσιογνωμία της Επανάστασης του 1821. Για την ευφυΐα, την τόλμη, τη σύνεσή του, αλλά και για τη βαρύτητα του λόγου του, που από νέο τον χαρακτήριζαν, επονομάσθηκε «Γέρος του Μοριά» Γεννήθηκε στο Ραμαβούνι της Μεσσηνίας στις 3 Απριλίου 1770, ενώ η καταγωγή του ήταν από το χωριό Λιμποβίσι της Αρκαδίας. Η οικογένειά του – με γενάρχη τον Τσεργίνη – ανέδειξε πολλούς γενναίους κλεφταρματολούς-αγωνιστές και κατέβαλε βαρύ τίμημα στον απελευθερωτικό αγώνα κατά των Τούρκων. Μέχρι την έκρηξη της Επανάστασης περίπου εβδομήντα Κολοκοτρωναίοι είχαν βρει το θάνατο στον αγώνα κατά των Τούρκων.

 Ο πατέρας του Κωνσταντής ήταν Συνέχεια →

Οἱ Τζαβελλαῖοι, ἡ Τζαβέλλα καὶ ἡ Εὐρώπη.

ἀπὸ τὸν/τὴν

3

Καμμία σχέσις μεταξὺ τοῦ Κίτσου καὶ τῆς μανδᾶμ!

Οἱ ὁπλαρχηγοὶ μὲ τὸ ὄνομα Τζαβέλλας, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, ἔδωσαν τὸ αἷμα τους πρὸ κειμένου νὰ διασφαλίσουν τὴν πολυπόθητη λευτεριά.

Προέρχονταν ἀπὸ τὸ Σούλι καὶ ὁ πρῶτος τους ἀντίπαλος, ὁ ὁποῖος καὶ τοὺς ἀφάνισε, ἦταν ὁ Ἀλῆ πασᾶς.

Ἀλλὰ δὲν σταμάτησαν ἐκεῖ. 

Σὲ κάθε μας ἱστορικὴ στιγμὴ ἔδωσαν τὸ «ΠΑΡΟΝ» καὶ προάσπισαν μὲ τὸ αἷμα τους τὴν λευτεριὰ καὶ τὴν Πατρίδα. 

Μεταφέρω μερικὲς χρήσιμες πληροφορίες ἀπὸ τὴν βικιπαίδεια:

Οι Τζαβελλαίοι ήταν παλιά και μεγάλη ελληνική οικογένεια αγωνιστών από το Σούλι.

Τα πιο ονομαστά μέλη της ήταν ο Λάμπρος Τζαβέλλας, ο Φώτος Τζαβέλλας και ο Κίτσος Τζαβέλλας.Γνωστά μέλη

Συνέχεια →

Ῥαζῆ-Κότσικας Ἀθανάσιος.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Σὰν σήμερα, πρὸ 185 ἐτῶν…Γιὰ τὴν ἀκρίβεια, ὄχι σὰν σήμερα, σὰν …αὔριο… Ξημερώματα 11ης Ἀπριλίου… Ἀλλὰ εἶναι Κυριακή σήμερα…Καὶ εἶπα νὰ τὸν τιμήσουμε ἀπὸ τώρα…

Εἴχαμε τὴν ἡρωικὴ ἔξοδο τοῦ Μεσολογγίου. Σὰν σήμερα χιλιάδες γυναικόπαιδα ἐσφάγησαν ἢ ἐσύρθησαν στὰ σκλαβοπάζαρα.. Ὁ Θανάσης Ῥαζηκότσικας ἔπεσε ἀπὸ τοὺς πρώτους, λίγο μετὰ τὴν ἔξοδο, στὴν προσπάθειά του νὰ προστατεύσῃ μίαν ὁμάδα γυναικῶν.

Ἀθάνατος!

Μία λεπτομερῆς καταγραφὴ τῆς ζωῆς καὶ τοῦ ἔργου τοῦ Θανάση Ῥαζηκότσικα, εἶναι ἡ παρακάτω, ποὺ ἀνεκάλυψα στὴν σελίδα Βασιλάδι. Ἡ καταγραφή βασίζεται στὸ βιβλίο τοῦ  Κωνσταντίνου Σβολοπούλου οὐσιαστικῶς, καὶ ἀφορᾷ στὴν ἔρευνά του γιὰ τὴν θαυμάσια αὐτὴν μορφὴ τοῦ ἀγῶνος, ποὺ τὸσο ὅμως ἔχει ἀγνοηθεῖ.

Ἀξίζει τὸν κόπο νὰ τὴν διαβάσετε.

Φιλονόη.

ΡΑΖΗΚΟΤΣΙΚΑΣ ΘΑΝΑΣΗΣ 1798-1826
Ο εκλεγμενος Αρχηγος της φρουράς των Μεσολογγιτών
Συνέχεια →

Νάουσα, τὸ ἄλλο Ζάλογγο.

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Μαζὺ  μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους Ἕλληνες, στοὺς ἀγῶνες συνέπραξαν καὶ πόλεις ποὺ δὲν ἀπηλευθερώθησαν ἀμέσως.

Μία ἀπό αὐτές, ἡ Νάουσα, παρὰ τοῦ ὄ,τι εὐημεροῦσε, ἐπανεστάτησε τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1822, κατὰ τῶν δυνάμεων κατοχῆς. (Ἕνα δεῖγμα τῆς ἀνάγκης γιὰ ἀπελευθέρωσι ΟΛΩΝ τῶν Ἑλλήνων. Κι ὄχι μόνον τῶν καταπιεσμένων!)

Συνέχεια →

Ἀθανάσιος Ῥαζηκότσικας.

ἀπὸ τὸν/τὴν

3

Ἢ Ἀθανάσιος Ῥαζῆς ἢ Ἀθανάσιος Κότσικας (Κώτσικας).

Ἔμεινε στὴν μνήμη τῶν Ἑλλήνων καὶ ἰδίως τῶν Μεσολογγιτῶν, μὲ τὸ ὄνομα Ῥαζηκότσικας.

Στὶς 20 Μαΐου 1821 ἦταν μέσα στοὺς πρωτεργᾶτες ποὺ ὕψωσαν τὴν σημαία τῆς Ἐπαναστάσεως στὸ Μεσολόγγι. Ἀπὸ τότε, κι ἔως τὸν θάνατο του, κύριο του μέλημα ἐστάθη ἡ προστασία τῆς πόλεως.

Ἐγκεφαλος καὶ κύριος ὑπεύθυνος τῆς ὀχυρώσεως  τοῦ Μεσολογγίου καὶ ὁ πρωτεργάτης τῆς ἀντιστάσεως κατὰ τὴν διάρκεια καὶ  τῶν τριῶν πολιορκιῶν τῆς μαρτυρικῆς πόλεως.

Πρὸ τῆς τρίτης πολιορκίας τοῦ Μεσολογγίου εἶχε λάβει μέρος μὲ σῶμα ξηρᾶς σὲ διάφορες μικρές συγκρούσεις μὲ κυριοτέρα τὴν μάχη στὸ Βραχώρι.   Συνέχεια →

Τό 1822 δέν ἦταν ἀρκετό γιά τήν Χίο;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ντρέπομαι!

Εἶναι λίγο αὐτό ποὺ γράφω!

Ντρέπομαι!

Ἐγὼ τὸν Τοῦρκο δὲν τὸν μισῶ. Δὲν τὸν φοβᾶμαι. Ἀλλὰ ξέρω καὶ τὰ κακὰ ποὺ ἐπισύρει ἡ παρουσία του! Ξέρω καλά! Ἀπὸ χέρι Τούρκου χάθηκε παραπάνω ἀπὸ τὴν μισὴ μας γενιά! Κι αὐτὸ δὲν τὸ λησμονῶ! Δὲν πρέπει στοὺς παποῦδες μου νὰ γίνῃ τέτοια προσβολή! Σὲ κανέναν νεκρό μας!

Ἑγώ τοὺς Τούρκους δὲν τοὺς μισῶ. Ἀλλὰ δὲν τοὺς θέλω καὶ στὴν ζωή μου. Θυμᾶμαι τὴν Κύπρο. Τοὺς ἀγνοουμένους καὶ πονάω. Σὰν νὰ ἦταν ὁ πατέρας, μου ἡ μάνα μου, τὸ παιδί μου ἐκεῖ. Κι αὐτὰ δὲν Συνέχεια →