Βλέπω ὅτι εἶστε πολλοὶ ποὺ συζητᾶτε σοβαρὰ τὸ ἐνδεχόμενο νὰ γίνῃ ἡ Ἀκρόπολις πασαρέλλα. (Γιὰ τοὺς Τούρκους στὴν Ἁγια-Σοφιὰ ποὺ ἔκαναν τὸ ἴδιο, καὶ τοὺς Ἄγγλους ποὺ ἔκαναν τσιμπούσια στὴν αἴθουσα τῶν κλοπιμαίων, φωνάζαμε, ἔτσι;)
Τί νά πῶ!
Ἄντε, καὶ τὴν Τσικνοπέμπτη, σήμερα, στὴν Ἀκρόπολι ῥὲ παιδιά! Ἄλλωστε τὸ ἔχουμε ξανακάνει. Γιὰ νὰ «διαφημισθοῦμε» στοὺς ξένους πάντοτε. Παρθενῶνα ἔχουμε νὰ πουλήσουμε· τί ἄλλο ἔχουμε;… Συνέχεια
Στις 26 Δεκεμβρίου του 1996, το φορτηγό –πλοίο «Δύστος», με πλήρωμα 21 Έλληνες ναυτικούς, απέπλευσε από τις εγκαταστάσεις ΑΓΕΤ-Ηρακλής Βόλου φορτωμένο με 5.300 τόνους τσιμέντο, με προορισμό την Δραπετσώνα στον Πειραιά.
Λόγω όμως των δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν, προσέγγισε τον νότιο όρμο της Σκιάθου και παρέμεινε εκεί για δύο ημέρες. Εν μέσω τρικυμίας και θυελλωδών ανέμων ο Πλοίαρχος απεφάσισε τελικά, πιθανώς πιεζόμενος και από το πλήρωμα, προκειμένου να κάνουν Πρωτοχρονιά στα σπίτια τους, να αποπλεύσει και να συνεχίσει το ταξίδι για Πειραιά.
Το πρωί της επομένης και περί ώρα 05.15 το «Δύστος» βρέθηκε να επιπλέει ανεστραμμένο.
Συνέχεια
Το κατεστραμμένο «ΛΕΩΝ» δίπλα στο ναυαγοσωστικό «ΤΕΝΕΔΟΣ». Το δεύτερο αμέσως μετά την εκκένωση του πρώτου από πυρομαχικά και καύσιμα θα το ρυμουλκήσει σε Δεξαμενή
Του Στέφανου Μίλεση
Ήταν Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου του 1921 και ο Πειραιάς ετοιμαζόταν για τον ερχομό των εορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Την 10.45΄ ώρα το πρωί μια μεγάλη έκρηξη, συνοδευομένη από δόνηση, συγκλονίζει όλον τον λιμένα αλλά και την πόλη του Πειραιώς. Έξαλλος ο κόσμος του Πειραιώς ξεχύνεται στους δρόμους. Πρωτοφανής πανικός. Κανένας δεν αντελήφθη την πραγματικότητα. Μερικοί έλεγαν ότι επρόκειτο περί κεραυνού, άλλοι περί δοκιμαστικών βολών πλοίων ή του πυροβολικού. Όμως ο κρότος αυτός είχε φθάσει μέχρι την Κηφισιά. Η πραγματικότητα έφθασε να εξαπλώνεται με ρυθμό απίστευτο από στόμα σε στόμα μέσα στις γειτονιές του Πειραιώς.
– Έκρηξη στον «Λέοντα», έκρηξη στον «Λέοντα». Συνέχεια
«Διὰ μίαν ἀκόμη φορὰ διέλαμψε ἡ Ἑλληνικὴ κουτοπονηριά, τὴν ὁποία λογιοτίζοντες καὶ μή, ὀνομάζομεν ἀθάνατον δαιμόνιον τῆς φυλῆς. Ἰδοὺ λ.χ. ὄκνον τῆς μαστιζούσης τὸν τόπον ἀπὸ μιᾶς εἰκοσαετίας ἐπιτηδιοκρατίας, ἐπεζήτησε καὶ ἐπέτυχε νὰ σφηνωθῇὶ σωρηδὸν καὶ ἀδιακρίτως, εἰς ὅλας σχεδὸν τάς ἀνωνύμους ἐταιρείας καὶ ἰδιαιτέρως τάς τραπεζικάς, ὑπὸ τὸν εὔηχον τίτλον τοῦ νομικοῦ συμβούλου, μὲ ἀποτέλεσμα να εἰσπράττῃ καθόλον τὸ διαρεύσαν μέχρι τῆς Κατοχῆς, ἀλλὰ καὶ μετ΄ αὐτήν, καὶ ἡμεῖς δεν ἠξεύρωμεν πόσα κατὰ μῆνα, πάντως ὅμως πολὺ περισσότερα τῶν ὅσων, κατὰ τὸ ἰσόχρονον διάστημα, εἰσέπραξε λόγω μισθοῦ, τὸ σύνολον τῶν ἀπαρτιζόντων τὸ ἀνώτατον ἡμῶν δικαστήριον, τὸν Ἄρειον Πάγον, δικαστῶν συνυπολογιζομένων καὶ τῶν ὑπαλλήλων των. Συνέχεια
Την περίοδο του 1866-68 ήταν που ξεσπούσε μια ακόμη επανάσταση των Κρητών, ο Πειραιάς δεν είχε περισσοτέρους από επτά με οκτώ χιλιάδες ψυχές, που παρακολουθούσαν με αγωνία το ηρωικό δράμα της Κρήτης. Όσο περνούσε ο καιρός, τόσο ο χαλασμός εξαπλωνόταν και τόσο τα καραβάνια των προσφύγων, που αποτελούντο μόνον από γυναίκες και παιδιά, καθώς οι άνδρες έμεναν να πολεμήσουν, κατέφθαναν στην πειραϊκή γη. Στην αρχή δεν εύρισκαν καράβια για να γλυτώσουν από το τουρκικό μαχαίρι, καθώς οι δυνατοί της γης, δεν άφηναν τα πλοία τους να προσεγγίσουν στην Κρήτη, μη τυχόν και παραβιάσουν τάχα την ουδετερότητα! Σιγά σιγά όμως, κάθε μια από αυτές, έδινε οδηγίες στον Πρόξενό της στα Χανιά, πως αν υπάρξει ευρωπαϊκό καράβι καράβι να μεταφέρει γυναικόπαιδα, τότε κι αυτοί να βάλουν ένα! Αυτό δυστυχώς που αρνιούντο από φιλανθρωπία το εδέχοντο από αντιζηλία!
Επιστολικό Δελτάριο (Cart Postale) του 1912. Αριστερά βλέπουμε την Πλατεία Καραϊσκάκη
«…Και αφού ο εν γη θεός (ο Βασιλεύς) έφυγε, δεν ήταν δυνατόν να ξαναδώσουν όνομα θνητού στην πλατεία, θα ήταν κάτι σαν υποβιβασμός. Για αυτό και την ονόμασαν «Πλατεία Απόλλωνος» αν και για μικρό χρονικό διάστημα ονομάστηκε και ως «Πλατεία Ελευθερίας» (1862) πιστεύοντας κάποιοι ότι η απομάκρυνση του Βασιλιά, θα έφερνε και την ανεξαρτησία. Και ο Απόλλωνας όμως δεν έμεινε για πολύ, καθώς η προτομή του, αφού κόσμησε για μεγάλο χρονικό διάστημα την είσοδο του Δημαρχείου (Παλαιό ρολόι), επανατοποθετήθηκε σε περιοχή που φέρει το ίδιο όνομα, συγκεκριμένα στην Πλατεία Απόλλωνος στα Καμίνια. …» Συνέχεια
