Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Δραγούμης Ἴων

Ἴων Δραγούμης, ὁ ἑλληνολάτρης…

ἀπὸ τὸν/τὴν

3

 

 

     Ὁ Ἴων Δραγούμης, γεννήθηκε στὶς 14 τοῦ Σεπτεμβρίου (ν.ἡμ.) τοῦ 1878 στὴν Ἀθήνα καὶ πέθανε στὶς 31 Ἰουλίου τοῦ 1920, στὴν Ἀθήνα, ἔπειτα ἀπὸ δολοφονικὴ ἐπίθεση ποὺ δέχτηκε ἀπὸ τὸ ἀπόσπασμα τοῦ Παύλου Γύπαρη, ποὺ ἀνῆκε στὶς ὁμάδες ἀσφαλείας τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου.
Ἦταν γιὸς τοῦ δικαστικοῦ καὶ  μετέπειτα πρωθυπουργοῦ, Στεφάνου Δραγούμη.
Ὁ Ἴων, σπούδασε Νομικὰ στὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν καὶ τὸ 1897 κατετάγη ἐθελοντὴς στὸν χαρακτηριζόμενο ὡς «ἀτυχή»ἑλληνοτουρκικὸ πόλεμο.

     Τὸ 1899 εἰσῆλθε στὸ διπλωματικὸ σῶμα καὶ συνέβαλε ὅσο μποροῦσε στὴν ὀργάνωση τῶν ἑλληνικῶν πληθυσμῶν σὲ Μακεδονία καὶ Θράκη, κατὰ τῆς τρομοκρατίας τῶν βουλγάρων κομιτατζήδων. Τὸ 1902 ὑπηρέτησε ὡς ὑποπρόξενος, κατόπιν δικῆς του αἰτήσεως,

Συνέχεια →

Ἴων Δραγούμης. Ὁ σύγχρονός μας.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

«Ἀξίζει νὰ κάνῃς πολιτικὴ μόνον ὅταν καταφέρνῃς νὰ ὑψώσῃς τὴν στάθμη γύρω σου – τὸ φρόνημα καὶ τὴν θέλησιν τῶν ἀνθρώπων»

Παρασκευή 4 το απόγευμα της 31ης  Ιουλίου 1920.
Ο καυτός ήλιος του απομεσήμερου πυρακτώνει την  Βασιλίσσης Σοφίας, που τότε λεγόταν Κηφισίας Ο  Ίων  Δραγούμης, ασπροντυμένος προχωράει μπροστά   ήρεμος-αμίλητος και πίσω του ένα απόσπασμα από το τάγμα ασφαλείας του Παύλου Γύπαρη, αποτελούμενο από οχτώ αμούστακους στρατιώτες  Μετά από λίγο ο ασπροντυμένος άνδρας θα πέσει νεκρός από τα πυρά των οκτώ στρατιωτών στην καρδιά της Αθήνας.

Λίγες ώρες πριν ο Ελευθέριος Βενιζέλος, είχε δεχθεί δολοφονική επίθεση από δυο βασιλόφρονες στον σταθμό της Λυών. Επέστρεφε κρατώντας στα χέρια του την συνθήκη των Σεβρών. Το νέο διαδίδεται  με ταχύτητα αστραπής και ένα οργισμένο πλήθος ξεχύνεται στους δρόμους κραυγάζοντας «δεκάξι είναι οι φονιάδες», εννοώντας τους 16 της «Ενωμένης Αντιπολίτευσης», που θα αντιμετώπιζαν τσν Βενιζέλο στις εκλογές, ύστερα από τρεις μήνες. Συνέχεια →

Τὴν τρέλλα θέλω ἐγώ…

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Τὴν τρέλλα θέλω ἐγώ...«Ἡ «φρονημάδα» εἶναι τῶν πολλῶν, αὐτὴ μᾶς ἔφαγε καὶ μᾶς τρώει…
Τὴν «τρέλλα» θέλω ἐγώ, αὐτὴ μὲ καθαρίζει ἀπὸ τὰ τρισβαριὰ καὶ βρώμικα κατακαθίσματα ποὺ  ἀφίνει μέσα μου περνώντας ἡ σημερινή, ἡ ταπεινωμένη ἑλληνικὴ ζωὴ καὶ μὲ φαρμακώνει.
Συνέχεια →

Δρόμοι μὲ ἱστορικὰ ὀνόματα… Μέ ποιάν ἱστορία ὅμως;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Μιὰ  φορὰ καὶ ἔναν καιρό, σὲ μιὰ γειτονιὰ ποὺ ἔζησα, γιὰ ἀρκετὰ χρόνια, ὑπῆρχε μία ὁδός ποὺ ἐλέγετο «Ἰωάννου Μεταξᾶ».

Μετὰ βέβαια ἦλθαν τὰ τσογλάνια τῆς « ἀλλαγῆς» καὶ φρόντισαν φυσικὰ νὰ ἀλλάξουν καὶ τὴν ὀνομασία τοῦ συγκεκριμένου δρόμου.
Καὶ ἡ ὁδὸς ἔγινε «δρόμος» μὲ μίαν ἅλλη ἱστορία φυσικά, καθὼς ὀνομάστηκε «Γύπαρη» Συνέχεια →

Τὸ Μακεδονικὸ Παίγνιο Γεωπολιτικῆς, τοῦ Ν. Ἰ. Μέρτζου

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

 Ἡ Ἐταιρεία Μακεδονικῶν Σπουδῶν μὲ συνέπεια συνεχίζει τὸ κορυφαῖο ἐπιστημονικὸ καὶ ἐθνικὸ ρόλο ποὺ ἐπιτελεῖ στὰ Βαλκάνια. Οἱ ἐκδόσεις της πρωτοστατοῦν στὸ ζήτημα τῆς ἐπιστημονικῆς τεκμηρίωσης καὶ τῆς ὑπεράσπισης τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας. Στὴν τελευταία της ἐκδοση, διαβάζουμε τὴν μελέτη τοῦ Προέδρου της Νικολάου Ἰ. Μέρτζου, «Τὸ Μακεδονικὸ Παίγνιο Γεωπολιτικῆς». Η σύντομη ἀλλὰ ἒγκυρη μελέτη ἐξιστορεῖ εὐσύνοπτα τὴ διαχρονικὴ ἐξέλιξη τοῦ Ζητήματος καὶ τεκμηριώνει τὰ σοβαρὰ γεωπολιτικὰ συμφέροντα γιὰ τὰ ὁποῖα Ξένες Δυνάμεις, ἐναλλασσόμενες διαχρονικὰ μεταξὺ 1871-2012, τὸ χρησιμοποίησαν καί, μέχρι σήμερα, τὸ χρησιμοποιοῦν. Δημοσιεύει ἀδιάσειστα ἐπίσημα στοιχεῖα, συνήθως ἂγνωστα, καὶ προβαδίζει διότι καλύπτει πλήρως τὴ διαδρομὴ τοῦ Ζητήματος μέχρι τὸν Νοέμβριο 2012.

Ἀναφέρω ἐνδεικτικά ἀποσπάσματα:

Συνέχεια →

Ἴων Δραγούμης καὶ Μακεδονία.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

 

Τί νά πῇ κάποιος γιά τόν Δραγούμη;
Νά μιλήσῃ γιά τό ἔργο του; Γιά τήν σκέψιν του;
Γιά τόν θάνατό του;
Ἤ μήπως νά μιλήσῃ γιά τόν ἀπέραντό του Ἔρωτα πρός τήν Μακεδονία;
Συνέχεια →