Τὸ Πρωτόκολλον τῆς Κερκύρας.

Πολλὰ εἶναι αὐτὰ ποὺ δὲν μᾶς ἔχουν πεῖ… Περισσότερα ὅμως εἶναι αὐτὰ ποὺ μᾶς ἔχουν πεῖ …ἀνάποδα, διαστρεβλώνοντας τὰ ἱστορικὰ γεγονότα καί, καταληκτικῶς, διαβρώνοντας τὶς ἀντιλήψεις μας, τὸ ἦθος μας καὶ τὴν ταὐτότητά μας. Μὰ ἕνα ἀπὸ τὰ χείριστα ἱστορικὰ περιστατικὰ ἀποσιωπήσεως, διαστρεβλώσεως καὶ δηλητηριάσεως ἐθνικῆς συνειδήσεως εἶναι τὸ διαχρονικὸ κρατικὸ ἔγκλημα κατὰ τῆς Βορείου Ἠπείρου.
Συνέχεια

Ὅταν οἱ σοσιαλΗστὲς ἦσαν φασίστες.

Το αρχικό καταστατικό του κόμματος που ίδρυσε ο Γεώργιος Μερκούρης.

Δέν ἰσχυρίζονται ὅλοι πώς  ἡ δικτατορία εἶναι ἐχθρός τῆς δημοκρατίας;
Ἔ, θὰ ἀποδεκτῶ τὴν ἄποψί τους καὶ θὰ ἐπαναφέρω στὴν μνήμη μας, γεγονότα ποὺ ἔχουν ἤ ξεχαστῇ ἤ παραχαραχθῇ.
Ὁ Κόκκαλης, πατήρ, γιὰ παράδειγμα, ἦταν ἰατρὸς τοῦ ΔΣΕ. Ὁ διάδοχός του, ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλυτέρους καπιταλιστὲς τῆς χώρας μας.
Ὁ Παπακωνσταντίνου πατήρ, ἦταν γνωστὸς συνεργάτης τῶν Γερμανῶν. Ὁ διάδοχος γνωστὸς σοσιαλΗστής, ποὺ κατέστρεψε τὴν χώρα.
Ὁ Μερκούρης, θεῖος, ἦταν γνωστὸς φασίστας. Ἡ θυγατέρα του γνωστὴ σοσιαλΗστρια.
Ὁ Σημίτης πατὴρ ἦταν θαυμαστὴς τοῦ Μεταξᾶ, ἀλλὰ μετὰ «ἀπελευθερωτής». Ὁ διάδοχός του γνωστὸς σοσιαλΗστής, κι ἐπίσης καταστροφέας τῆς χώρας.
Ἀπό ποῦ νά τούς πιάσῃ κάποιος καί νά μήν λερωθῇ; Συνέχεια

Ἡ Ἑλληνική «Χιροσίμα» τοῦ Αὐγούστου

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ

Ιστορικού – ερευνητή

booksonthesites.blogspot.com

«Αυτοί που πρέπει
θα καθίσουν στο δείπνο.
Μόνον αυτοί και όχι οι άλλοι,
της συνομοταξίας του κτήνους.
Αυτοί που λιμοκτόνησαν
χωρίς να μάθουν ποτέ την αιτία.
Αυτοί που σφαγιάστηκαν
και Συνέχεια

Ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς Βορείου Ἠπείρου.

Η απελευθέρωση της Β. Ηπείρου

Η μεγάλη στιγμή της απελευθέρωσης φάνηκε να φτάνει οριστικά τον Δεκέμβριο του 1912, όταν ο ελληνικός στρατός ελευθέρωσε την Κορυτσά. Οι Χιμαριώτες υπό τον Σπυρομήλιο είχαν ήδη κερδίσει με επανάσταση την ανεξαρτησία τους. Μέσα σε τρεις μήνες (Μάρτιος 1913) ολόκληρη η Βόρειος Ήπειρος βρισκόταν υπό ελληνική κυριαρχία.
Ήταν η πρώτη φορά ύστερα από πέντε αιώνες που η Βόρειος Ήπειρος βρισκόταν ξανά στην αγκαλιά της πατρίδας και ένας άκρατος ενθουσιασμός επικρατούσε παντού. Γάλλος δημοσιογράφος που παρακολούθησε την υποδοχή του διαδόχου Γεωργίου από τους Βορειοηπειρώτες γράφει: «Επί τρία τέταρτα της ώρας μια απερίγραπτη παρέλαση χιλιάδων ανδρών, γυναικών και παιδιών, οι οποίοι επευφημούν τον πρίγκιπα, ψάλλουν πατριωτικούς ύμνους, κουνούν ζωηρά βενετσιάνικα φαναράκια, σημαίες, μαντίλια, καπέλα, υψώνουν τα χέρια και υποκλίνονται… Επίσης πολυάριθμα είναι τα κόκκινα μουσουλμανικά φέσια. Οι φεσοφόροι αυτοί συμμετέχουν με τον ίδιο ενθουσιασμό κραυγάζοντας «Ζήτω ο Διάδοχος! Ζήτω ο Βασιλεύς Συνέχεια

Τὸ Μακεδονικὸ Παίγνιο Γεωπολιτικῆς, τοῦ Ν. Ἰ. Μέρτζου

 Ἡ Ἐταιρεία Μακεδονικῶν Σπουδῶν μὲ συνέπεια συνεχίζει τὸ κορυφαῖο ἐπιστημονικὸ καὶ ἐθνικὸ ρόλο ποὺ ἐπιτελεῖ στὰ Βαλκάνια. Οἱ ἐκδόσεις της πρωτοστατοῦν στὸ ζήτημα τῆς ἐπιστημονικῆς τεκμηρίωσης καὶ τῆς ὑπεράσπισης τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας. Στὴν τελευταία της ἐκδοση, διαβάζουμε τὴν μελέτη τοῦ Προέδρου της Νικολάου Ἰ. Μέρτζου, «Τὸ Μακεδονικὸ Παίγνιο Γεωπολιτικῆς». Η σύντομη ἀλλὰ ἒγκυρη μελέτη ἐξιστορεῖ εὐσύνοπτα τὴ διαχρονικὴ ἐξέλιξη τοῦ Ζητήματος καὶ τεκμηριώνει τὰ σοβαρὰ γεωπολιτικὰ συμφέροντα γιὰ τὰ ὁποῖα Ξένες Δυνάμεις, ἐναλλασσόμενες διαχρονικὰ μεταξὺ 1871-2012, τὸ χρησιμοποίησαν καί, μέχρι σήμερα, τὸ χρησιμοποιοῦν. Δημοσιεύει ἀδιάσειστα ἐπίσημα στοιχεῖα, συνήθως ἂγνωστα, καὶ προβαδίζει διότι καλύπτει πλήρως τὴ διαδρομὴ τοῦ Ζητήματος μέχρι τὸν Νοέμβριο 2012.

Ἀναφέρω ἐνδεικτικά ἀποσπάσματα:

Συνέχεια

Μυστικὴ Διπλωματία. (Σαζόνωφ.)

Σαζόνωφ: 75 χρόνια π  τν θάνατο νς Ρώσου  γγλόφιλου(;) φιλέλληνα(;)  πο   χρεώθηκε  τν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο!

«Ἡ Θεσσαλονίκη ὀφείλει  νὰ παραμείνη ἑλληνική»

Τοῦ Γιώργου Λεκάκη

Δημοσιογράφου – Συγγραφέως

www.lekakis.com

Ὁ Ἀλέξανδρος Σέργιος Δημήτριεβιτς Σαζόνωφ (Πετρούπολη  1860 – Νίκαια 1927) εἶναι ἕνας Ρῶσσος πολιτικός, ποὺ διαδραμάτισε σημαντικὸ ρόλο στὴν περιοχή μας, τὸν περασμένο ταραγμένο αἰῶνα.  Καταγόταν ἀπὸ πλούσια οἰκογένεια γαιοκτημόνων. Ἐσπούδασε  Νομικὰ στὴν Ἁγ. Πετρούπολη. Μετὰ εἰσῆλθε στὸ Πανεπιστήμιο τῆς πόλεως τῶν  Παρισίων καὶ στὸ ὑπ. Ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσσίας. Τὸ 1890 προήχθη στὸν βαθμὸ τοῦ γραμματέως τῆς ρωσσικῆς πρεσβείας στὸ Λονδῖνο καὶ ἔπειτα στὴν Ῥώμη, παρὰ τῷ πάπᾳ στὸ Βατικανό. Καὶ ἀπὸ ἐκεῖ σύμβουλος τῆς πρεσβείας στὸ Λονδῖνο (ἕως τὸ 1909). Συνέχεια